اَلْخُلُجُ [el-huluc] (hâ’nın ve lâm’ın zammıyla) خَلِيجٌ [halîc]in cem’i.

خُلُجٌ [huluc] Küçük gemilere dahi derler, سُفُنٌ صِغَارٌ ma’nâsına; zîrâ خَلِيجٌ [halîc] عَدَوْلِيٌّ ['adevliyy]den dûn olan gemiye derler. Ve عَدَوْلِيٌّ ['adevliyy] fethateynle ve vâv’ın sükûnuyla bir gemidir ki عَدَوْلٌ ['Adevl]e mensûbdur. Ve عَدَوْلٌ ['Adevl] Bahreyn’de bir karyenin ismidir. Ve خُلُجٌ [huluc] Kezâlik 'Arabdan bir tâ’ifenin ismidir ki 'Advân’dan idiler. 'Ömer b. el-hattâb radıyallâhu 'anhu onları hâris b. Mâlik b. Nadr b. Kinâne’ye ilhâk etti. Ve onlara خَلِيجٌ [halîc] dediler; zîrâ ki onlar 'Advân’dan مُخْتَلِجٌ [muhtelic] oldular, ya’nî 'Advân’dan ayrıldılar.

prop. n. See خلاج.

اَلْخَلَجُ [el-halec] (fethateynle) Kişi inleyip kemiklerinin veca’ından şikâyet etmek yâ tûl-i meşyden yâ kesret-i 'amelden; tekûlu minhu: خَلِجَ مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ

s. pl. of خلج , q. v.

aşağıbak.

اَلْهُلْجُ [el-hulc] (hâ’nın zammıyla) Te’vîl ve ta’bîre salâhiyyeti olmayan rü’yâlara denir ki adgâs-ı ahlâm ta’bîr olunur.

اَلْخِلِجُّ [el-hilicc] (فِلِزٌّ [filizz] vezninde) Ba’îd mahalle ıtlâk olunur.

خُلَّجٌ [hullec] (دُمَّلٌ [dummel] vezninde) Bir recül ismidir. Ve ‘Abdulmelik b. hullec etbâ’-ı tâbi’îndendir.

اَلْخَلْجُ [el-halc] (hâ’nın fethi ve lâm’ın sükûnuyla) Çekip koparmak; yukâlu: خَلَجَهُ يَخْلِجُهُ خَلْجًا مِنَ الْبَابِ الثَّانِي Ve devenin veledin memeden kesmeğe dahi derler; yukâlu: خَلَجْتُهَا أَيْ قَطَمْتُ وَلَدَهَا Ve خَلْجٌ [halc] Göz eli işâret etmeğe dahi derler; yukâlu: خَلَجَهُ بِعَيْنِهِ أَيْ غَمَزَهُ Ve meşgûl kılmak ma’nâsına da gelir; yukâlu: خَلَجَنِي أَيْ شَغَلَنِي وَيُقَالُ خَلَجَتْهُ أُمُورُ الدُّنْيَا