(a. i.) : hardal, sofrada iştaha açmak için kullanılan mâcunumsu madde.

iz. ar. Hardal. bkz. خردال hardal.

اَلْخَرْدَلُ [el-hardel] (جَعْفَرٌ [ca’fer] vezninde) Ma’rûf dânedir, Türkîde tahrîfle hardal dedikleridir. Berrî kısmından bir nev’ine kıcı ta’bîr olunur. Musahhin ve mülattif ve a’mâk-ı bedenden balgamı câzib ve kâli’ ve müleyyin ve hâzım ve tılâsı nikris ve ‘ırku’n-nesâ ve baras ‘illetlerine nâfi’ ve buhûru hâneden tard-ı hayyât husûsunda müfîd ve ‘usâresini taktîr veca’-ı üzünü müsekkin ve meshûkunu zımâd veca’-ı esnânı def’ etmekte be-gâyet mü’essirdir. Ve hardal-ı Fârisî dedikleri Mısır’da حَشِيشَةُ السُّلْطَانِ [haşîşetu’s-suttân] demekle müte’âref olan nebâttır ki harf-i ebyaz ya’nî tereden bir kısmdır ki varakı 'arîz ve çiçeği ak ve hiddeti ekall olur.

vulg. خردال hardal, s. Mustard.

اَلْخَرْدَلُ [el-hardel] ('alâ-vezni جَعْفَر [ca’fer]) Hubûbât kısmından ma’rûf olan dânedir.