iz. ar. Vîrân etme, vîrânlık, yıkma, bozma, ma‘mûriyetin izâlesi: kiracılar evi harap ettiler; muhârebe, cereyân ettiği yerleri harap eder. [tahrîb gibi) ≡ sıf. tr. 1. Bozulmuş, yıkılmış, vîrân, ma‘mûrun zıddı: harap bir ev, bir memleket. 2. Sarhoşluktan hâli diğer-gûn olup pejmürde ve bitkin olan: mest-i harap olmuş.

اَلْخَرَابُ [el-harâb] (hâ’nın fethiyle) Vîrân ma’nâsınadır ki عُمْرَانٌ ['umrân] mukâbilidir. cem’i أَخْرِبَةٌ [ahribet] gelir أَجْوِبَةٌ [ecvibet] vezninde ve خِرَبٌ [hireb] gelir عِنَبٌ ['ineb] vezninde. Ve sîga-i ahîre, Ebû Suleymân el-hattâbî rivâyetidir; yukâlu: بَلَدٌ خَرَابٌ ضِدُّ الْعُمْرَانِ بِضَمِّ الْعَيْنِ Şârih der ki bunun masdarı ve ism-i i fâ’ili vezn-i vâhid üzeredir. Ve خَرَابٌ [harâb] Muhaddisînden Zekeriyyâ b. Yahyâ el-Vâsitî lakabıdır ki lakabı gibi binâ-yı rivâyeti harâbdır. Ve خَرَابٌ [harâb] Masdar olur, yıkılıp vîrân olmak ma’nâsına; yukâlu: خَرِبَ الْبَيْتُ خَرَابًا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ ضِدُّ عَمَرَ

a. 1. Ruined, in ruins. 2. Desolated, devastated. 3. Uninhabited; desolate. 4. Marred, spoilt. 5. Impoverished. 6. Mad with love.

vn. 1. A ruining, desolating, devastating. 2. A marring, a spoiling. 3. An impoverishing. 4. A destroying the equanimity of a man’s mind. 5. A going to decay; decline, decay.

s. pl. of خارب Devastators, destroyers, desolators; also, thieves, robbers, housebreakers; cattle-lifters.

اَلْخَرَابُ [el-harâb] (hâ’nın fethiyle) 'İmâretin zıddıdır; yukâlu: خَرِبَ الْمَوْضِعُ خَرَابًا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ