اَلْخُبْلُ [el-hubl] (hâ’nın zammıyla ve fethiyle) Kalb ve hâtıra ıtlâk olunur; tekûlu: وَقَعَ فِي خُبْلِي أَيْ فِي نَفْسِي وَخَلَدِي Ve bu terkîb nâdim ve peşîmân oldum diyecek mevki’de isti’mâl olunur; tekûlu: وَقَعَ فِي خُبْلِي أَيْ سُقِطَ فِي يَدِي

s. 1. (pl. خبول) A defect, disorder; unsoundness. 2. Demoniacal possession, insanity. 3. Weakness of intellect. 4. Heedlessness, stupidity. 5. Paralysis. 6. (pl. خبول) A hurt or wound. 7. (pl. as 6) Compensation claimed or received for a hurt. 8. (prosody) A reduction of the foot mustef’ilun (مستفعلن) to the form muta’ilun (متعلن) or of the foot mef’ulatu, (مفعولات) to the form ma’ulatu (معولات); the contracted forms being respectively represented by fa’iletun (فعلتن), and fa’ilatu (فعلات).

vn. 1. An injuring, a hurting, harming; injury, hurt. 2. A deranging in mind; derangement. 3. A contracting a prosodial foot as above described.

s. & vn. As خبل habl, s. & vn., excepting No. 8.

a. 1. Injured, hurt, maimed, crippled. 2. Unsound in limb or mind.

اَلْخَبَلُ [el-habel] (fethateynle) Cinn ma’nâsına; yukâlu: بِهِ خَبَلٌ أَيْ شَيْءٌ مِنْ أَهْلِ الْأَرْضِ

اَلْخَبِلُ [el-habil] (hâ’nın fethi ve bâ’nın kesriyle) Şol zamândır ki halkın mâlın zâyi’ kılıp müzâyaka vermiş ola; yukâlu: دَهْرٌ خَبِلٌ أَيْ مُلْتَوٍ عَلَى أَهْلِهِ Ve إِلْتِوَاءٌ [iltivâ’] burulmağa derler.

اَلْخَبْلُ [el-habl] (hâ’nın fethi ve bâ’nın sükûnuyla) Fesâd ma’nâsınadır.

اَلْخُبُولُ [el-hubûl] (zammeteynle) Cem’i; yukâlu: لَنَا فِي بَنِي فُلَانٍ دِمَاءٌ وَخُبُولٌ Ya’nî “Kısâs-ı nefs vardır ve el ve ayak kesmek vardır.” Ve خَبْلٌ [habl] Fesâda vermek ma’nâsına da gelir; yukâlu: خَبَلَهُ يَخْبِلُهُ خَبْلًا مِنَ الْبَابِ الثَّانِي إِذَا أَفْسَدَهُ