اَلْخِبْرُ [el-hibr] ve اَلْخِبْرَةُ [el-hibret] (hâ’ların kesri ve zammıyla) ve اَلْمَخْبَرَةُ [el-mahberet] (mîm’in ve bâ’nın fethiyle) ve اَلْمَخْبُرَةُ [el-mahburet] (mîm’in fethi ve râ’nın zammıyla) Bir nesneyi künh ve hakîkati üzere bilmek ma’nâsınadır; yukâlu: خَبِرَ الرَّجُلُ بِالشَّيْءِ وَخَبِرَهُ وَخَبَرَهُ خِبْرًا وَخِبْرَةً وَمَخْبَرَةً وَمَخْبُرَةً مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ وَالْأَوَّلِ إِذَا عَلِمَهُ يَعْنِي بِكُنْهِهِ وَحَقِيقَتِهِ Ve bunlar ism olarak isti’mâl olunur ve minhu tekûlu: لِي بِهِ خِبْرٌ وَخِبْرَةٌ وَمَخْبَرَةٌ وَمَخْبُرَةٌ أَيْ عِلْمٌ Ve tekûlu: لَأَخْبَرُنَّ خُبْرَكَ بِضَمِّ الْخَاءِ أَيْ لَأَعْلَمَنَّ عِلْمَكَ Ve خُبْرٌ [hubr] (hâ’nın zammıyla) ve خِبْرَةٌ [hibret] (hâ’nın kesriyle) Bir şey’i gereği gibi bilmek için yoklayıp sınamak ma’nâsınadır; yukâlu: خَبَرَهُ خُبْرًا وَخِبْرَةً مِنَ الْبَابِ اْلأَوَّلِ إِذَا بَلاَهُ Ve minhu kavlu Ebi’d-Derdâ’ radıyallâhu ‘anhu: “وَجَدْتُ النَّاسَ اُخْبُرْ تَقْلَهْ” أَيْ وَجَدْتُهُمْ مَقُولاً فِيهِمْ هَذَا أَيْ مَا مِنْ أَحَدٍ إِلاَّ وَهُوَ مَسْخُوطُ الْفِعْلِ عِنْدَ الْخِبْرَةِ Gerçi mü’ellif kelâm-ı mezbûrun kâ’ilin sükût edip lâkin kütüb-i ehâdîste Ebu’d-Derdâ’ hazretlerine ma’züvv olmakla işâret olundu. Bunda أُخْبُرْ kelimesi emr-i hâzırdır, sûret-i emrde haberdir ve تَقْلَهُ kelimesi قَلْيٌ [kaly] lafzından müstakbeldir, meczûmdur. قَلْيٌ [kaly] bugz ma’nâsınadır ve hâ’ sektiyyedir, إِذَا خَبَرْتَهُمْ قَلَيْتَهُمْ sebkindedir. Nâsın pek bevâtın-ı ahvâline im’ân eyleme ki zîrâ hakâyık-ı ef’âl ve dekâyık-ı atvârlarına muttali’ olduğunda ekserî zâhirlerine küllî muhâlefet olmakla elbette onlara bugz ve 'adâvete mecbûr olacağın derkârdır, husûsan fî zemâninâ selâm verecek adam bulamazsın. Kendi nefsimiz dahi o makûledendir, 'asamenallâhu ta’âlâ ve tahherenâ min ednâsi’s-sum’ati ve’n-nifâki ve’r-riyâ’i. Ve خُبْرٌ [hubr] ve خِبْرَةٌ [hibret] Ta’âmı yağlı yapmak ma’nâsınadır; yukâlu: خَبَرَ الطَّعَامَ خُبْرًا وَخِبْرَةً إِذَا دَسَّمَهُ

s. 1. Knowledge, information. cognizance. 2. (pl. اخبار) A piece of information, a piece of news; tidings; a rumor. 3. (pl. as 2) A story, a narrative; an anecdote; a legend; especially, a tradition of some saying, act, or state of Muhammed. 4. (gmm. and logic) A predicate or attribute. 5. (philos.) A proposition, an indicative sentence. 6. The fame or mention of a person or thing.

ب hakkında) haber vermek, bildirmek.

اَلْهُبْرُ [el-hubr] (hâ’nın zammıyla) Keten tarantısına denir. Ve üzüm dânesine denir.

iz. ar. cm. ahbâr. 1. Bir vakanın teblîği, bir hâdiseden hâzır bulunmayanlara verilen ma‘lûmat, nebe’, peygâm, havâdis, asıl Türkçesi: salık: meydân-ı harpten haber gelmedi: o işten bize haber veren olmadı; bir şey olursa ben size haber ederim. [Nâci merhûm haksız olarak “etmek” fiiliyle isti‘mâlinin eskiyip metrûk olduğunu beyân ediyor.] 2. İlim, vukûf, malumat, bilgi: fenden, sanattan haberi yoktur; bu işten haberim olmadı. 3. Hadîs-i şerîf, Fahr-i Kâinât (s.a.v.) efendimizle sahâbe-i kirâmı vukûât ve mâcerâlarından ve mübârek kelâmlarından haber veren ilm-i şerîf: haberde vârid olmuştur. 4. D. nahvde mübtedâ ve müsned-i ileyh denilen bir isme isnâd olunan sıfat, müsned: “ﷲ اكبر Allâhü ekber” ve “Allah büyüktür” denildiğinde Allah mübteda ve ekber, büyük haberdir. 5. Ed. hadesin vukûunu beyân eden fiil veya cümle, mukâbili inşa.

İyi bilmek, uzman olmak.

Haber, bilgi, mesaj, rapor. Az kullanılan anlamları ise şunlardır; yüklem, havadis.

(a. i. c. : ahbâr) : 1) son ve yeni havadis, bilgi. 2) ağızdan ağıza dolaşan söz. haber-i kâzib : yalan haber.

Deneyim, tecrübe. Az kullanılan anlamları ise şunlardır; bilgi.

اَلْخَبَرُ [el-haber] (fethateynle) Peyâm ma’nâsınadır ki zikr olundu. Ve خَبَرٌ [haber] Masdar olur bir yerin خَبَارٌ [habâr]ı ya’nî sıçan delikleri çok olmak ma’nâsınadır; yukâlu: خَبِرَتِ الْأَرْضُ خَبَرًا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ إِذَا كَثُرَ خَبَارُهَا