(f. s.) : 1) pişmemiş, olmamış, çiğ. 2) işlenmemiş, üzerinde çalışılmamış. 3) boş, nafile, beyhude. Hayâl-i hâm, Ümîd-i hâm : boş hayal, boş ümit. 4) terbiye, tecrübe görmemiş, acemi [kimse].

sıf. fa. 1. Pişmemiş, çiğ: ham et. n. 2. Olmamış, kemâle ermemiş: ham meyve. 3. Açılmamış, tecrübesiz, acemi: ham adam. 4. İşlenmemiş, açılmamış, hâlî: ham toprak, ham arâzî. 5. Rahata alışmaktan zahmete gayr-i mütehammil: oturmaktan pek ham oldum, vücûdum ham alıştı. 6. İşlenmemiş, hâl-i tabîisinde bulunan: ham eşya, ham demir, ham şeker. 7. Boş, beyhûde münâsebetsiz, abes: ham teklif; hayâl-i ham, tama‘-ı ham.

mh. ham-hum = dırlanma, ham-hum etmek; ham-hâlât = biçimsiz, şapşal.

vulg. ham, a. 1. Unripe, immature, green. 2. Raw, uncooked; crude unrefined. 3. Untrained, unaccustomed to work. 4. Inexperienced. 5. Ill-considered, unreasonable.

اَلْخَامُّ [el-hâmm] (mîm’in teşdîdiyle) Bed-râyiha olan pişmiş et, lahm-ı müntin ma’nâsına.