(a. i.) : 1) Allah’ın adlarındandır. 2) s. diri, canlı.

(a. n.) : toplanıp gelin.

is. ar. cm. hayyât. Yılan, mar.

اَلْخَيُّ [el-hayy] (hâ’nın fethi ve yâ’nın teşdîdiyle) Bir nesneye kasd ve âheng eylemek ma’nâsınadır; yukâlu: خَوَاهُ يَخْوِيهِ خَيًّا إِذَا قَصَدَهُ

اَلْحِيُّ [el-hiyy] (hâ’nın kesri ve yâ’nın teşdîdiyle) ve اَلْحَيَوَانُ [el-hayevân] (fetehâtla) ve اَلْحَيَاةُ [el-hayât] (hâ’nın fethiyle) ve اَلْحَيٰوةُ [el-hayât] (vâv’ın sükûnuyla ya’nî yâ’nın fethiyle ki vâv elif bedelidir, lâm-ı fi’l değildir; ehl-i Yemen صَلَاةٌ [salât] ve زَكَاةٌ [zekât] ve حَيَاةٌ [hayât] makûlesinde vâv ile resm ederler, Mushaf-ı İmâm’da dahi vâv ile mersûmdur, hemân üç mahalde elifle mersûmdur) Bunların mecmû’u da dirliğe denir ki mevt mukâbilidir; yukâlu: بِهِ حِيٌّ وَحَيَوَانٌ وَحَيَاةٌ وَحَيٰوةٌ أَيْ نَقِيضُ الْمَوْتِ

s. (pl. احیا) 1. A tribe, clan, or family descended from a common ancestor. 2. The vulva.

a. (pl. احیا) Alive, living; especially, the Ever-Living God.

interj. Come! Come along! Hasten! (Always followed by the preposition علی).