اَلْحَيْرَةُ [el-hayret] ve اَلْحَيْرُ [el-hayr] (hâ’ların fethi ve yâ’ların sükûnuyla) ve اَلْحَيَرُ [el-hayer] (fethateynle) ve اَلْحَيَرَانُ [el-hayerân] (طَيَرَانٌ [tayerân] vezninde) Bir nesneye bir düzeye pek çok bakmak sebebiyle gözü donuklanmak ma’nâsınadır ki o hâlet savuşmadıktan sonra bir şey’i göremez olur. Asl ma’nâ-yı mevzû’u budur; yukâlu: حَارَ الرَّجُلُ يَحَارُ حَيْرَةً وَحَيْرًا وَحَيَرًا وَحَيَرَانًا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ إِذَا نَظَرَ إِلَى الشَّيْءِ فَغُشِيَ عَلَيْهِ Ve bir adam ser-geşte ve deng ve mank olmak ma’nâsına müsta’meldir ki nereye gideceğini ve ne yapacağını bilmez olur; yukâlu: حَارَ الرَّجُلُ إِذَا لَمْ يَهْتَدِ لِسَبِيلِهِ Ve bir yerde su bir tarafa akmayıp beri öte çalkanıp dönmek ma’nâsına müsta’meldir; yukâlu: حَارَ الْمَاءُ إِذَا تَرَدَّدَ يَعْنِي كَأَنَّهُ لاَ يَدْرِي كَيْفَ يَجْرِي

اَلْخَيْرُ [el-hayr] (hâ’nın fethi ve yâ’nın sükûnuyla) Ma’rûftur, cem’i خُيُورٌ [huyûr] gelir.

اَلْخَيِّرُ [el-hayyir] (كَيِّسٌ [keyyis] vezninde) Sıfattır, hayrı çok adama denir; yukâlu: رَجُلٌ خَيِّرٌ أَيْ كَثِيرُ الْخَيْرِ Vech-i mezkûr üzere خَيْرٌ [hayr] bundan muhaffeftir, مَيِّتٌ [meyyit] ve مَيْتٌ [meyt] gibi. Ve خَيْرٌ [hayr] Elkâbdandır: İbrâhîm b. el-hayr muhaddisîndendir.

vn. 1. A being or becoming dazzled. 2. A being or becoming bewildered; perplexity, bewilderment. 3. Water’s circling in a vortex.