s. (pl. حلوق,احلاق ) 1. The throat; the gullet or the windpipe; also, the fore part of the neck; especially, the pharynx. 2. A gorge,.

vn. A shaving a head, beard, etc.

Mü’ellifin Basâ’ir’de beyânına göre خَلْقٌ [halk] takdîr ma’nâsına, ‘alâ-kavlin takdîr-i müstakîm ma’nâsına mevzû’dur; yukâlu: خَلَقَ الْأَدِيمَ إِذَا قَدَّرَهُ أَوْ مُسْتَقِيمًا Ba’dehu bir nesneyi örneksiz ve asl ve misâlsiz ibdâ’ eylemek ma’nâsına isti’mâl olundu ki hemân sıfat-ı rabbâniyyedir, lisânımızda ondan yaratmak ile ta’bîr olunur, ke-mâ fî kavlihi ta’âlâ: ﴿خَلَقَ السَّمَوَاتِ وَالْأَرْضَ﴾ أَيِ ابْتَدَعَهُمَا Ve bir nesneden bir nesneyi peydâ eylemek ma’nâsına isti’mâl olunur; kâle ta’âlâ: ﴿خَلَقَكُمْ مِنْ نَفْسٍ وَاحِدَةٍ﴾ Ve خَلْقٌ [halk] nâs tarafına isnâden zikr olunursa hemân iki vechle isti’mâl olunur: biri takdîr ve tahmîn ve birisi ihdâs-ı kizb ma’nâsına. Ve ﴿فَتَبَارَكَ اللهُ أَحْسَنُ الْخَالِقِينَ﴾ kerîmesi أَحْسَنُ الْمُقَدِّرِينَ ma’nâsınadır yâhûd zâ’imlerin zu’mlerine mebnîdir. İntehâ. Ve خَلْقٌ [halk] Yalan peydâ eylemek ma’nâsınadır; yukâlu: خَلَقَ الْإِفْكَ خَلْقًا مِنَ الْبَابِ اْلأَوَّلِ إِذَا افْتَرَاهُ Ve bir nesneyi yumuşatıp düpdüz ve hemvâr eylemek ma’nâsınadır; yukâlu: خَلَقَ الشَّيْءَ إِذَا مَلَّسَهُ وَلَيَّنَهُ Ve bir nesneyi düzmek, sâhten ma’nâsınadır; yukâlu: خَلَقَ الْكَلاَمَ وَغَيْرَهُ إِذَا صَنَعَهُ Ve sahtiyân makûlesini oranlayıp biçip dikmek, ‘alâ-kavlin biçmezden evvelce oranlamak ma’nâsınadır ki ma’nâ-yı mevzû’dur; biçmeğe فَرْيٌ [fery] denir; yukâlu: خَلَقَ الْأَدِيمَ وَنَحْوَهُ خَلْقًا وَخَلْقَةً إِذَا قَدَّرَهُ وَحَزَرَهُ أَوْ قَدَّرَهُ قَبْلَ أَنْ يَقْطَعَهُ فَإِذَا قَطَعَهُ قِيلَ فَرَاهُ Şârih der ki mü’ellif teşvîş eylemiştir, zîrâ bu misâl ibtidâ’ mâddede lâzımdır ve حَزَرَ ma’nâda dâhil değildir. Ve خَلْقٌ [halk] Ağacın budaklarını ve düğmelerini giderip düzeltmek ma’nâsınadır; yukâlu: خَلَقَ الْعُودَ إِذَا سَوَّاهُ

اَلْهُلْكُ [el-hulk] (hâ’nın zammıyla) ve اَلْهَلَاكُ [el-helâk] (سَحَابٌ [sehâb] vezninde) ve اَلتُّهْلُوكُ [et-tuhlûk] (tâ’nın zammıyla) ve اَلْهُلُوكُ [el-hulûk] (سُلُوكٌ [sulûk] vezninde) ve اَلْمَهْلَكَةُ [el-mehleket] (مَقْعَدَةٌ [mak’adet] vezninde) ve اَلتَّهْلُكَةُ [et-tehluket] (tâ’nın fethi ve lâm’ın harekât-ı selâsıyla) Ölmek ma’nâsınadır; yukâlu: هَلَكَ الرَّجُلُ وَهَلِكَ هَلْكًا وَهَلَاكًا وَتُهْلُوكًا وَهُلُوكًا وَمَهْلَكَةً وَتَهْلُكَةً مِنَ الْبَابِ الثَّانِي وَالثَّالِثِ وَالرَّابِعِ إِذَا مَاتَ

اَلْخَلُوقُ [el-halûk] (صَبُورٌ [sabûr] vezninde) ve اَلْخِلاَقُ [el-hilâk] (كِتَابٌ [kitâb] vezninde) Bir türlü tîb adıdır ki ‘Arablara mahsûstur, terkîbinin cüz’-i a’zamı za’ferândır.

اَلْخَلْقُ [el-halk] (hâ’nın fethi ve lâm’ın sükûuyla) Oranlamak ve ölçümlemek, تَقْدِيرٌ [takdîr] ma’nâsınadır, ke-mâ se-yecî’u.

iz. ar. 1. Yaratma, yaratış: Cenâb-ı Hakk kâinâtı halk buyurdu. 2. İcat, ihtira‘, iftirâ, kurma: böyle sözler halk etmeye muktedirdir. 3. İnsanlar, cemiyyet-i beşeriyye, umûm: halk rahatsız değildir, halka iyilik etmek; halk işitti. 4. Cemaat, gürûh, kalabalık: birçok halk toplanmıştı.

(a. i.) : 1) boğaz, (bkz. : hulkum). Hurûf-i halk : leng. boğaz harfleri, [ha, hı, ayn, gayn, ne] gibi. 2) tıraş etme.

اَلْخَلاَقُ [el-halâk] (سَحَابٌ [sehâb] vezninde) Hayr cihetinden olan nasîb-i vâfire denir ki hasbe’l-halîka iktisâb eylediği fazîletten 'ibârettir; yukâlu: مَا لَهُ مِنْهُ خَلاَقٌ أَيْ نَصِيبٌ وَافِرٌ

اَلْحِلْقُ [el-hilk] (hâ’nın kesriyle) Mülk ve imâret hâtemine denir ki selefte pâdişâh ve emîr olanlar mahsûs mühr ittihâz edip ve nâs bir kimseyi kendilere şâh ve emîr ittihâz eyledikte şâhlığını nâtık mühr kazdırıp ba’de’l-bey’at pâdişâh ve emîre i’tâ ederler idi. Ve hâlen selâtîn-i 'izâm hazerâtına mahsûs tuğralı mühr o kâ’ide üzeredir ve vezîr-i a’zamlara i’tâ eyledikleri mühr-i sadâret dahi o kabîldendir. Ba’zılar dedi ki hâtem-i mezbûrun kaşı olmayıp sâde gümüşten olur idi ki ism ve resmi ona mahkûk olur idi; yukâlu: فُلاَنٌ أُعْطِي الْحِلْقَ أَيْ خَاتَمَ الْمُلْكِ يَعْنِي أُمِّرَ Ve حِلْقٌ [hilk] Mâl-ı kesîre ya’nî mevâşî-i kesîreye ıtlâk olunur; حَلاَّقٌ [hallâk]ın kılları tırâş eylediği gibi nebâtâtı tırâş eder oldukları bâ’is-i tesmiyedir.