(a. i.) : 1) kazıma, kazınma, bir şeyin üstünü çelik kalemle yazı, yahut resim olarak oyma.

(a. i.) : (bkz. : hakk).

iz. ar. cm. hukûk. 1. Doğruluk, doğru ve gerçek olan şey, bâtıl mukâbili: hakk budur; hakkı söylemeli. 2. Adl, adâlet, hakkâniyet, insâf: haktan ayrılmamalı; ihkâk-ı hakk etmek. 3. Bir adama ait olan şey, alacak: bu akçe benim hakkımdır; hakkımı vermediler; hakkını istiyor; hakk-ı sarîh. 4. Bir fiil ve amel ve zahmetin ecri: emek hakkı, ayak hakkı. 5. Bir adamın sebk etmiş emeğine mukâbil müstehık olduğu ecr-i maddî veya manevî: vâlideynin, muallimin hakkı pek büyüktür. 6. Pay, hisse: makas hakkı = makas payı, ateş hakkı. 7. Adâlet ve hakkâniyet-i mahza olan veya doğru olup bâtıl olmayan Cenâb-ı Hâlık: Hakk Teâlâ; Hakk Celle ve Âlâ; Cenâb-ı Hakk’tan dilerim. || bir isme muzâf olarak “ده de” edat ilsâkıyla beraber dâir ve müteallik manasını ifâde eder: onun hakkında birtakım sözler oldu; bu husûs hakkında bazı tafsîlât verdi; bu sizin hakkınızda hayırlı oldu.

vn. 1. A scraping, an abrading; especially, an erasing writing by scraping. 2. An engraving on anything. 3. A scratching with the finger-nails. 4. A matter’s causing uneasiness.

s. Uneasiness, doubt, suspicion.

اَلْحَكُّ [el-hakk] (hâ’nın fethi vekâf’ın teşdîdiyle) Kazımak; tekûlu: حَكَكْتُ الشَّيْءَ أَحُكُّهُ حَكًّا مِنَ الْبَابِ الْأَوَّلِ Ve حَكٌّ [hakk] Kalbde halecân etmeğe de derler; yukâlu: مَا حَكَّ فِي صَدْرِي مِنْهُ شَيْءٌ أَيْ مَا تَخَالَجَ Ve حَكٌّ [hakk] Kalb bir nesneden münkabız olmağa dahi derler; yukâlu: حَكَّ فِي صَدْرِي كَذَا إِذَا لَمْ يَنْشَرِحْ لَهُ صَدْرُكَ