(a. i.) : 1) bir şeyin* aslı ve esâsı, mâhiyeti. 2) gerçek, doğru; gerçekten, doğrusu. 3) sadâkat, doğruluk, bağlılık, kadirbilirlik. 4) s. mecaz karşılığı, esas olarak kullanılan [kelime]. 6) ed. bir kelime neyi anlatmak için konulmuşsa, bu kelimenin o mânâda kullanılması : “el” kelimesinin, bilinen uzuv mânâsında kullanılması gibi.

s. (pl. حقائق) 1. A true statement. 2. A true and real state or nature. 3. A truth. 4. A fact, reality. 5. A real being, an essence. 6. A literal statement, phrase, or word. 7. A proper signification of a word or phrase. 8. Sincerity; especially, sincerity in affection and friendship. 9. (Persian rhet.) A metaphor in which the two things compared are material beings. 10. (mystics) A divine attribute; also, the manifestation of the divine essence apart from the attributes; the annihilation of plurality in that essence; a spiritual vision of God by a believer; a belief and confession of God’s unity.

interj. Truly! Really!.