اَلْحَضَنُ [el-hadan] (fethateynle) Fîl kemiğine denir, عَاجٌ ['âc] ma’nâsına. Ve Necd vilâyetinde bir dağın adıdır; ve minhu’l-meselu: “أَنْجَدَ مَنْ رَأَى حَضَنَا” Ya’nî “hadan nâm dağı gören müsâfir Necd ülkesine gelmiş olur.” Ve حَضَنٌ [hadan] Taglib kabîlesinden münşa’ib bir kabîle adıdır.

اَلْخَضْنُ [el-hadn] (hâ’nın fethi ve dâd-ı mu’cemenin sükûnuyla) Bir adam dâbbesine darılmakla öfkesinden üzerine hücûm edip bedeninden ısırmak ma’nâsınadır; yukâlu: خَضَنَ النَّاقَةَ خَضْنًا مِنَ الْبَابِ الْأَوَّلِ إِذَا حَمَلَ عَلَيْهَا وَعَضَّ مِنْ بَدَنِهَا Ve bir adamdan insâniyyet munsarıf olmak ma’nâsınadır; yukâlu: خُضِنَتْ عَنْهُ الْمُرُوءَةُ عَلَى الْمَجْهُولِ إِذَا صُرِفَتْ

اَلْحَضْنُ [el-hadn] (hâ’nın fethi ve dâd’ın sükûnuyla) ve اَلْحِضَانَةُ [el-hidânet] (كِتَابَةٌ [kitâbet] vezninde) Çocuğu kucağa almak yâhûd beslemek ma’nâsınadır; yukâlu. حَضَنَ الصَّبِيَّ حَضْنًا وَحِضَانَةً مِنَ الْبَابِ الْأَوَّلِ إِذَا جَعَلَهُ فِي حِضْنِهِ أَوْ رَبَّاهُ Ve حَضْنٌ [hadn] ve حِضَانٌ [hidân] ve حِضَانَةٌ [hidânet] (كِتَابٌ [kitâb] ve كِتَابَةٌ [kitâbet] veznlerinde) ve حُضُونٌ [hudûn] (قُعُودٌ [ku’ûd] vezninde) Kuş yumurtaları kanatları altına alıp basmak ma’nâsınadır; yukâlu: حَضَنَ الطَّائِرُ بَيْضَهُ حَضْنًا وَحِضَانًا وَحِضَانَةً وَحُضُونًا إِذَا رَخَّمَ عَلَيْهِ لِلتَّفْريِجِ Ve حَضْنٌ [hadn] İhsânı bir kimseden âhere sarf eylemek ma’nâsınadır ki ona vermeyip gayra vermekten 'ibârettir. Ve bu, nâhiye ma’nâsından me’hûzdur; yukâlu: حَضَنَ مَعْرُوفَهُ عَنْ جِيرَانِهِ إِذَا كَفَّهُ وَصَرَفَهُ Ve حَضْنٌ [hadn] ve حَضَانَةٌ [hadânet] (سَحَابَةٌ [sehâbet] vezninde) Bir adam bir kimseyi bir nesneden bertaraf edip onda kendisi müstakil olmak ma’nâsınadır; yukâlu: حَضَنَ فُلَانًا عَنْ كَذَا حَضْنًا وَحَضَانَةً إِذَا نَحَّاهُ عَنْهُ وَاسْتَبَدَّ بِهِ دُونَهُ Ve bir adamı işinden alıkomak ma’nâsınadır; yukâlu: حَضَنَهُ عَنْ حَاجَتِهِ إِذَا حَبَسَهُ وَمَنَعَهُ

اَلْهِدْنُ [el-hidn] (hâ’nın kesriyle) Ucuzluk, hısb ma’nâsınadır. Ve Bahreyn kazâsında bir mevzi’ adıdır.

vn. A caring for an infant, carrying it in arms.

s. (pl. حضون، احضان) The embrace of one arm or of both arms by which a child may be carried about.

اَلْحَضْنُ [el-hadn] (hâ’nın fethi ve dâd’ın sükûnuyla) Kuş yumurtasın kanadı ile altına almak; yukâlu: حَضَنَ الطَّائِرُ بَيْضَهُ مِنَ الْبَابِ الْأَوَّلِ إِذَا ضَمَّهُ إِلَى نَفْسِهِ Ve حَضْنٌ [hadn] Bir kimseyi bir nesneden ayırıp onda sen müstakil olmağa dahi derler, ‘alâ-mâ se-yecî’u. Ve حَضْنٌ [hadn] Men’ etmeğe dahi derler; tekûlu: حَضَنْتُهُ عَنْ حَاجَتِهِ أَحْضُنُهُ إِذَا حَبَسْتَهُ عَنْهَا

اَلْحِضْنُ [el-hidn] (hâ’nın kesri ve dâd-ı mu’cemenin sükûnuyla) Koltuğun altıdır, böğüre varınca, مَا بَيْنَ الْإِبْطِ وَاْلَكَشْحِ ma’nâsına. Ve حِضْنٌ [hidn] Yeleli kurdun inine dahi derler, وِجَارُ الضَّبُعِ ma’nâsına.