اَلْحِصْنُ [el-hisn] (hâ’nın kesriyle) Şol sarp ve menî’ ve muhkem mevzi’e denir ki derûnuna vusûl kâbil olmaya; cem’i حُصُونٌ [husûn] gelir ve أَحْصَانٌ [ahsân] gelir ve حِصَنَةٌ [hisanet] gelir, عِنَبَةٌ [‘inebet] vezninde. Ve حِصْنٌ [hisn] Yeni aya ıtlâk olunur, هِلَالٌ [hilâl] ma’nâsına. Burada هَلَاكٌ nüshaları galattır. Ve silâha ıtlâk olunur; yukâlu: جَاءَ وَعَلَيْهِ حِصْنُهُ أَيْ سِلَاحُهُ Ve حِصْنٌ [hisn] Yirmi bir mevzi’ ismidir. Ve Benû hisn, Fezâre’den bir cemâ’attir. Ve حِصْنٌ [hisn] Esmâ-i ricâldendir.