اَلْحُسْنُ [el-husn] (hâ’nın zammı ve sîn’in sükûnuyla) Hûbluk ki قُبْحٌ [kubh]un mukâbilidir.

اَلْمَحَاسِنُ [el-mehâsin] (mîm’in fethi ve sîn’in kesriyle) حُسْنٌ [husn]un cem’idir, 'alâ-hilâfi’l-kıyâs gûyâ ki مَحْسَنٌ [mahsen]in cem’idir. Ve مَحَاسِنُ [mehâsin] Evsâf-ı hamîdeye dahi derler ki مَسَاوِي [mesâvî]nin mukâbilidir. Ve حُسْنٌ [husn] Hûb olmak ma’nâsına masdar da gelir; yukâlu: حَسُنَ حُسْنًا مِنَ الْبَابِ الْخَامِسِ Ve eger dilersen zammeyi tahfîf edip حَسْنَ [hasne] dersin sîn’in sükûnuyla ve sîn’in zammesin hâ’ya nakl etmek câ’iz değildir, zîrâ حَسُنَ haberdir ve nakli fi’l-i medh yâhûd fi’l-i zemm olduğu vaktte olur, zîrâ medh ve zemm için olmayıcak نِعْمَ ve بِئْسَ kelimelerine müşâbih olmaz. Ve cevâz-ı naklde hod asl ya’nî harf-i sânî teskîn olunup hareketi mâ kabline verilmede asl نِعْمَ ve بِئْسَ kelimeleridir.

a. 1. (fem. حسنە, pl. حسان) Good, comely, seemly, beautiful, pleasant, agreeable. 2. (dual حسنان, obl. حسنین) A proper name of men (vulg. Hasan); especially, ofthe elder of the two sons of the caliph Ali.

اَلْحَسَنُ [el-hasen] ve اَلْحُسَيْنُ [el-huseyn] (hâ’nın evvelde fethi ve sânîde zammı ve sîn’lerin fethiyle) Emîrü’l-mü’minîn ‘Alî’nin oğulları radıyallâhu ‘anhum. Ve حَسَنٌ [hasen] ve حُسَيْنٌ [huseyn] tayyi’ kabîlesinden iki cemâ’atin adıdır. Ve حُسَيْنٌ [huseyn] ve حَسَنٌ [hasen] Benî Sa’d’a mensûb bir kumun dahi adıdır, remle-i mahsûsa ma’nâsına ki Ebû’s-sahbâ’ onda katl olunmuştur. Ve onun kâtili ‘Âsım b. halîfe’dir. Ve Muberred eyitti: Zikr olunan kumlar iki yığın kumdur ki onda nev’-i istitâlet vardır, ya’nî yığınları müdevver değildir.

s. 1. Goodness. 2. Comeliness, seemliness, beauty. 3. Pleasantness, agreeableness. 4. Grace; symmetry. 5. Any good quality or act.

اَلْحَشَنُ [el-haşen] (fethateynle) Süt zefîrinden olan kîre denir; tekûlu: بِيَدِي حَشَنٌ أَيْ وَسَخٌ مِنْ دَسَمِ اللَّبَنِ Ve masdar olur, tuluma hayli müddet süt konup aralıkta tathîr olunmadığından çirklenip bed-râyiha bağlamak ma’nâsına; yukâlu: حَشِنَ السِّقَاءَ حَشَنًا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ إِذَا كَثُرَ اسْتِعْمَالُهُ بِحَقْنِ اللَّبَنِ فِيهِ فَأَرْوَحَ وَلَزِقَ بِهِ وَسَخُهُ

iz. ar. cm. mehâsin. 1. Güzellik, cemâl: hüsn ü cemâl, hüsn ü bahâ. 2. İyilik, makbûliyyet.

(a. s.) : 1) güzel, iyi. 2) i. güzellik, iyilik.

sıf. ar. s: hasene. Güzel, cemîl, hûb: وجه حسن vech-i hasen = güzel yüz; اعمال حسنه a‘mâl-i hasene = güzel işler.

اَلْحَسَنُ [el-hasen] (fethateynle) Hüsnle muttasıf olan nesne. Ve gâh olur buna بَسَنٌ lafzı tâbi’ kılınıp رَجُلٌ حَسَنٌ بَسَنٌ derler.