sıf. fa. [ar. حرف harf.= m. — fa. انداختن endâhten = atmak] Söz atan, rumûzâtla dokunaklı söz söyleyen, takılan.

i. Harf atma, rumûzâtla söylenilen dokunaklı söz, takılma.

Yana yatmak, kendi görüşüne göre anlatmak, eğilmek, gerçeği çarpıtmak, meyilli olmak, tahrif etmek, olduğundan başka anlam vermek, ters anlam vermek, yanlış izah etmek, yalan katarak anlatmak.

is. ar. cm. fd: hirfet. bkz. حرفت hirfet.

Su teresi, tere.

Biçimini bozmak, tahrif etmek. Az kullanılan anlamları ise şunlardır; eşmek, çarpıtmak, yana yatmak, kendi görüşüne göre anlatmak, eğilmek, gerçeği çarpıtmak, meyilli olmak, olduğundan başka anlam vermek, ters anlam vermek, yanlış izah etmek, yalan katarak anlatmak, eğri büğrü yapmak, sözü bozup anlamından uzaklaştırmak, meyilli yapmak, çarpık anlam vermek, ucu eğri kesip sivriltmek, arkaya/öne döndürmek, eğimli biçimde kesmek, yönünü değiştirmek, hatalı tefsir etmek.

(a. i. hirfet’in c.) : sanatlar, meslekler.

(a. i. c. : hurûf) : 1) alfabeyi meydana getiren işaretlerden her biri, bu işaretlerden birini gösteren mâdeni küçük matbaa kalıbı. 2) söz, lâkırdı.

Kenar, uç, harf, hudut, kelime, karakter. Az kullanılan anlamları ise şunlardır; yüz [bıçak vb.], sınır, had, taraf, eşik, ağız, burun, tepe, doruk, keskin taraf/yüz, sivri uç, saptırma, fiil ya da isim olmayan, yan.

1. Dolayısıyla tariz etmek. 2. Takılmak, mu’âşaka etmek.