s. (pl. احراف، حروف) 1. An end, extremity, termination. 2. A side, edge; outskirt. 3. A sharp edge or point; a ridge, peak or projection of a mountain. 4. (gram.) A letter of the alphabet. 5. (gram.) A particle, any other word than a noun or a verb. 6. A language, dialect, idiom. 7. Speech; also, a speech, a word, a saying; as, an assertion, a complaint, threat, etc. 8. (mystics) Any determinate ideal within the field of the Divine knowledge previously to the molding of such ideal into existence.

s. pl. of حرف and حرفت.

sıf. fa. [ar. حرف harf.= m. — fa. انداختن endâhten = atmak] Söz atan, rumûzâtla dokunaklı söz söyleyen, takılan.

اَلْحُرْفُ [el-hurf] (hâ’nın zammıyla) حَبُّ الرَّشَادِ [habbu’r-reşâd] ismidir ki tere tohumu dedikleri dânedir; muhaddisînden 'Abdurrahmân b. 'Ubeydullâh ve pederi ve ceddi ve Mûsâ b. Sehl ve hasen b. Ca’fer el-Bagdâdiyyûn el-hurfiyyûn onun bey’ine mensûblardır. Ve حُرْفٌ [hurf] Mahrûmluğa denir; حُرْفَةٌ [hurfet] dahi denir hâ’nın zammı ve kesriyle. Ve minhu kavlu 'Ömer: “لَحُرْفَةُ أَحَدِهِمْ أَشَدُّ عَلَيَّ مِنْ عَيْلَتِهِ” Ya’nî “Onlardan birinin mahrûm ve bed-baht ve bî-hâsıl olmaları fakîr ve muhtâc olmalarından ezyed bana eşedd ve eskal gelir.”

i. Harf atma, rumûzâtla söylenilen dokunaklı söz, takılma.

is. ar. cm. fd: hirfet. bkz. حرفت hirfet.

(a. i. hirfet’in c.) : sanatlar, meslekler.

(a. i. c. : hurûf) : 1) alfabeyi meydana getiren işaretlerden her biri, bu işaretlerden birini gösteren mâdeni küçük matbaa kalıbı. 2) söz, lâkırdı.

1. Dolayısıyla tariz etmek. 2. Takılmak, mu’âşaka etmek.

اَلْخَرْفُ [el-harf] (حَرْفٌ [harf] vezninde) ve اَلْمَخْرَفُ [el-mahref] (مَقْعَدٌ [mak’ad] vezninde) ve اَلْخَرَافُ [el-harâf] (hâ’nın fethi ve kesriyle) Ağaçtan meyve dermek ma’nâsınadır; yukâlu: خَرَفَ الثِّمَارَ خَرْفًا وَمَخْرَفًا وَخَرَافًا مِنَ الْبَابِ اْلأَوَّلِ إِذَا جَنَاهُ Ve bir kimse için yere düşmüş meyve devşirmek ma’nâsınadır; yukâlu: خَرَفَ فُلاَنًا إِذَا لَقَطَ لَهُ الثَّمَرَ Ve güz yağmuruna uğramak ma’nâsınadır; tekûlu: خُرِفْنَا عَلَى الْمَجْهُولِ أَيْ أَصَابَنَا مَطَرُ الْخَرِيفِ Ve pek pîrlikten bunamak ma’nâsınadır; yukâlu: خَرَفَ الرَّجُلُ خَرْفًا إِذَا فَسَدَ عَقْلُهُ أَيْ مِنَ الْكِبَرِ