(a. s. hiss’den) : hisseden, duyan. [müen. “hasse” dir].

iz. ar. Teşvik, tergîb, kışkırtma. n.

اَلْخَشُّ [el-haşş] (hâ’nın fethi ve şîn’in teşdîdiyle) Gizlice bir adama bugz ve levm eylemek ma’nâsınadır; tekûlu: خَشَشْتُ فُلاَنًا خَشًّا مِنَ الْبَابِ اْلأَوَّلِ أَيْ شَنَأْتُهُ وَلُمْتُهُ فِي خَفَاءٍ Şârih der ki Tekmile ve 'Ubâb’da خَشَشْتُ فُلاَنًا شَيْئًا نَاوَلْتُهُ فِي خَفَاءٍ 'ibâretiyle mersûm olmakla mü’ellif خَشَشْتُ فُلاَنًا شَنَأْتُهُ وَلُمْتُهُ 'ibâretine tashîf eylemiştir. Pes خَشٌّ [haşş] bir adama gizlice bir nesne sunup vermek ma’nâsına olur. Ve خَشٌّ [haşş] Girmek ma’nâsınadır; tekûlu: خَشَشْتُ فِيهِ أَيْ دَخَلْتُ Ve deveye burunsalık geçirmek ma’nâsınadır, tekûlu: خَشَشْتُ الْبَعِيرَ إِذَا جَعَلْتَ فِي أَنْفِهِ الْخِشَاشَ Ve خَشٌّ [haşş] Vasf olur, be-gâyet sert ve haşin nesneye denir; yukâlu: شَيْءٌ خَشٌّ أَيْ أَخْشَنُ Ve siyâh nesneye denir. Ve piyâdelere denir, رَجَّالَةٌ [reccâlet] ma’nâsına; خَاشٌّ [hâşş] müfredidir. Ve burnuna burunsalık geçirilmiş deveye denir. Ve bir nesnede olan yarığa ve çatlağa denir. Ve azca yağmura denir. Ve azca yağmur yağdırmak ma’nâsına masdar olur; yukâlu: خَشَّ السَّحَابُ خَشًّا مِنَ الْبَابِ اْلأَوَّلِ إِذَا جَاءَ بِالْخَشِّ أَيِ الْمَطَرِ الْقَلِيلِ

اَلْخُشُّ [el-huşş] (hâ’nın zammıyla) Öyüğe denir, topraktan tepedir, تَلٌّ [tell] ma’nâsına.

vn. 1. A hurrying a hastening (another). 2. An exciting, instigating, urging; instigation.

اَلْحَثُّ [el-hass] (hâ’nın fethiyle) Kındırmak; yukâlu: حَثَّهُ عَلَى الشَّيْءِ أَيْ حَضَّهُ عَلَيْهِ

اَلْحُثُّ [el-huss] (hâ’nın zammıyla) Saman elentisi, حُطَامُ التِّبْنِ ma’nâsına. Ve iri kuma dahi derler. Ve katıksız ekmek, خُبْزٌ قَفَارٌ ma’nâsına; kâf’ın fethiyle ki قَفْرٌ [kafr] hâlî demektir. Ve ıslanmamış kavuta dahi حَثٌّ [hass] derler, سَوِيقٌ غَيْرُ مَلْتُوتٍ ma’nâsına.