iz. ar. 1. İp, urgan, resen. 2. tş. ve nba. İp gibi bazı râbıtalara ıtlâk olunur.

اَلْخَبَلُ [el-habel] (fethateynle) Cinn ve dîve denir; yukâlu: مَسَّهُ الْخَبَلُ أَيِ الْجِنِّيُّ Ve davarın ayaklarına 'ârız olan fesâda ve bozukluğa denir ki yürümekten kalır. Ve deliliğe denir; bunda hâ’nın zammı ve fethi ve bâ’nın sükûnuyla da câ’izdir; yukâlu: بِهِ خَبَلٌ وَخُبَلٌ وَخُبْلٌ أَيْ جُنُونٌ Ve خَبَلٌ [habel] Bir kuş adıdır ki bütün gece gûyâ ki مَاتَتْ خَبَلْ diyerek öter. Ve su tulumuna ve dolu kırbaya denir.

Hamile olmak, gebe kalmak.

iz. ar. 1. İp, urgan, resen. 2. tş. ve nba. İp gibi bazı râbıtalara ıtlâk olunur.

Kablo, telefon-telgraf teli.

Hamilelik, gebelik. Az kullanılan anlamları ise şunlardır; gebe kalma.

(a. i. c. : hibâl, hubûl) : ip, urgan, halat, (bkz. : rismân).

(a. i.) : 1) cenîn, ana karnındaki çocuk. 2) fels. musallat fikir, * takınak, fr. obsession. 3) gebelik; gebelik zamanı.

İp, ışın, damar, sicim, halat. Az kullanılan anlamları ise şunlardır; kiriş, kablo, kaytan, şerit, yay kirişi, himaye, bağ kurup birleştiren, urgan, sürekli akış, huzme, siyak, bütünlük, duygu bağı, birlik.

Ve اَحْبَلَ (kadını) hamile bırakmak, hamile bırakmak.