(a. i. c. : cüyûb) : 1) geo. Sinüs. 2) cep. 3) gömleğin açıklığı, yarığı

iz. ar. 1. Yaka, yaka açıklığı: başını ceyb-i murâkabeye çekti = istiğrâkı vardı. n. 2. [tr. zebân-zedi: cep] Esvâbının öte berisinde akçe, mendil, evrâk vesâire vaz‘ına mahsus olarak yapılan kese. [esâsen Araplar yaka açığının göğse gelen kısmını bu işe kullandıkları için bu isimle tesmiye olunmuştur.] Ceybinden = kesesinden, kendi malından; cebi delik = züğürt, eli boş. 3. R. bir kavsin bir ucundan bed’ ile diğer ucundan merkeze mümtedd nısf-ı kutra indirilen hatt-ı amûdî, fr. sinus. تمام جيب tamâm-ceyb = nısf-ı kutrun ceybin mülâki olduğu noktadan merkeze kadar olan kısmı. 4. tş. bedenin et veya kemikte vâkiʻ bazı cevflerine ıtlâk olunur.

اَلْجَيْبُ [el-ceyb] (عَيْبٌ [‘ayb] vezninde) Yakaya denir, girîbân ma’nâsına; cem’i جُيُوبٌ [cuyûb] gelir. İnde’l-ba’z bunun mevzi’-i zikri bu makâmdır, جَوْبٌ [cevb] mâddesi değildir. Şârih der ki hâlen libâsın yanlarında ceyb ıtlâk olunan yerler ki libâs kesesi menzilindedir, bu lügat-ı 'âmmiyyedir, yakaya teşbîhle ıtlâk olunmuştur. Ve جَيْبٌ [ceyb] Yaka açmak ma’nâsınadır; tekûlu: جُبْتُ الْقَمِيصَ أَجِيبُهُ كَأَجُوبُهُ Mü’ellif bunu جَوْبٌ [cevb] zeylinde dahi zikr eylemiştir. Ve جَيْبٌ [ceyb] Sadr ve kalb ma’nâsına isti’mâl olunur; yukâlu: هُوَ نَاصِحُ الْجَيْبِ أَيِ الْقَلْبِ وَالصَّدْرِ يَعْنِي أَمِينُهُمَا Ve جَيْبُ اْلأَرْضِ [ceybu’l-ard] derler, مَدْخَلُ اْلأَرْضِ [medhalu’l-ard] ma’nâsına. Ve hamza b. huseyn el-Ceyyâb ki شَدَّادٌ [şeddâd] veznindedir, muhaddisîndendir ve Muhammed b. Mucîb el-Kûfî muhaddistir.

جِيبٌ [Cîb] (زِيبٌ [zîb] vezninde) kuds ve Nâbulus arasında iki hisâr adıdır.

s. (pl. اجیاب , جیوب) 1. The hollowed part of a garment that fits to the neck, together with the slit down the bosom. 2. A breast of a garment used as a pocket. 3. (geom.) A sine of an arc.

vulg. ceb, cep , A pocket.

adv. Wholly, entirely.