iz. ar. [tr. zebân-zedi: ceviz] Koz denilen maʻrûf meyve.

اَلْجَوْزُ [el-cevz] (لَوْزٌ [levz] vezninde) Her nesnenin ortasına denir ki çok ve mu’zam olan yeridir; yukâlu: مَضَى جَوْزُ اللَّيْلِ أَيْ وَسَطُهُ وَمُعْظَمُهُ Ve جَوْزٌ [cevz] Semer-i ma’rûf ismidir ki koz ta’bîr olunur ki gevz-i Fârisî mu’arrebidir ki cem’i جَوْزَاتٌ [cevzât] gelir. Ve جَوْزٌ [Cevz] Mecmû’-ı hicâz ülkesine ıtlâk olunur, vasat-ı dünyâ olmak i’tibârıyla ve ehline جَوْزِيٌّ [Cevziyy] ıtlâk olunur. Ve جَوْزٌ [Cevz] Benû Sâhile’ye mahsûs bir niçe cibâl adıdır. Ve جِبَالُ الْجَوْزِ [Cibâlu’l-Cevz] Tihâme vâdîlerinden bir vâdî adıdır.

اَلْجَوْظُ [el-cevz] (cîm’in fethi ve vâv’ın sükûnuyla) ve اَلْجَوَظَانُ [el-cevezân] (fetehâtla) Mütekebbirâne yürümek ma’nâsınadır; yukâlu: جَاظَ الرَّجُلُ يَجُوظُ جَوْظًا وَجَوَظَانًا إِذَا اخْتَالَ فِي مِشْيَتِهِ Ve bir adamı gussa ile derd-nâk eylemek ma’nâsınadır; yukâlu: جَاظَ فُلاَنًا بِالْغُصَّةِ إِذَا أَشْجَاهُ بِهَا

(from P. كوز), vulg. ceviz, s. (n. u. جوزە pl. جوزات) 1. The walnut; nuces juglandicae. 2. A crown-knot at the end of a rope.

s. (pl. اجوزا) 1. A middle. 2. A main part, body of a thing.

An ignorant vulgarism for A. جزە, q. v.

اَلْجَوْزُ [el-cevz] (cîm’in fethi ve vâv’ın sükûnuyla) Semere-i ma’rûfedir; Fârisî-i mu’arrebdir.