اَلْجَنَّةُ [el-cennet] (cîm’in fethiyle) Hurmâ ve sâ’ir eşcârı müştemil bâgçeye denir, eşcâr ve zılâliyle arzı setr eylediği için; cem’i جِنَانٌ [cinân]dır, كِتَابٌ [kitâb] vezninde; tekûlu: دَخَلْنَا الْجَنَّةَ وَهِيَ حَدِيقَةٌ ذَاتُ النَّخْلِ وَالشَّجَرِ

اَلْجِنَّةُ [el-cinnet] (cîm’in kesriyle) Cinn sınfının tâ’ife ve cemâ’atine denir; yukâlu: هُوَ مِنَ الْجِنَّةِ أَيْ مِنْ طَائِفَةِ الْجِنِّ Pes جِنٌّ [cinn] lafzından ahass olur, tâ’ vahdet-i cinsiyyeye dâll olur. Ve جِنَّةٌ [cinnet] جُنُونٌ [cunûn]dan ism olur, delilik ma’nâsına; yukâlu: بِهِ جِنَّةٌ أَيْ جُنُونٌ Ve جِنَّةٌ [cinnet] جِنٌّ [cinn] gibi, melâ’ikeye ıtlâk olunur.

اَلْجُنَّةُ [el-cunnet] (cîm’in zammıyla) Bir nesneyi setr ve vikâye eden şey’e denir; yukâlu: هُوَ جُنَّةٌ لَهُ أَيْ يَقِيهِ Ve şol makreme ve mendil makûlesine denir ki nisvân onunla sırtından mâ-‘adâ önünü ve ensesini ve yüzünü ve göğsünün iki yanlarını bürüyüp örterler ve بُرْقُعٌ [burku’] gibi onda iki gözlük olur.

اَلْجَنَّةُ [el-cennet] (cîm’in fethi ile) Bostân.

اَلْجُنَّةُ [el-cunnet] (cîm’in zammı ve nûn’un teşdîdiyle) Şol silâhtır ki onunla bedeni setr ederler. Bu ta’bîrden zâhir olan budur ki جُنَّةٌ [cunnet] kalkandan e’amm ola, hâlâ ki ba’zı muhtasarâtta جُنَّةٌ [cunnet] kalkandır denmiştir. Ve جُنَّةٌ [cunnet] Mutlakan perdeye dahi derler.