a. pl. of جلیف , جلیفە 1. Peeled, stripped, or scooped out. 2. That sweep off cattle wholesale.

اَلْجَلْفُ [el-celf] (cîm’in fethi ve lâm’ın sükûnuyla) Bir nesnenin kabın soymak; yukâlu: جَلَفْتُ الطِّينَ عَنْ رَأْسِ الدَّنِّ أَجْلُفُهُ جَلْفًا مِنَ الْبَابِ الْأَوَّلِ Ve دَنٌّ [denn] dâl-ı mühmele ile küp ma’nâsınadır. Ve جَلْفٌ [celf] Kat’ ma’nâsına da gelir; tekûlu: جَلَفْتُ الشَّيْءَ إِذَا اسْتَأْصَلْتَهُ Ya’nî aslından kat’ eylesen.

vn. 1. A peeling, a removing the skin or surface of a thing; or, the skin or surface itself. 2. A carrying away the most of a thing. 3. An extirpating. 4. A wounding, slashing with a sword.

a. Rude coarse; vulgar; churlish clownish, untaught; also, stupid.

vn. A being rude, vulgar, churlish.

اَلْجِلْفُ [el-cilf] (cîm’in kesriyle) جَلِيفٌ [celîf] gibi yakışıksız taslak nâ-tırâş kimseye denir; yukâlu: رَجُلٌ جِلْفٌ وَجِلِيفٌ أَيْ جَافٍ Ve cküpe denir, دَنٌّ [denn] ma’nâsına, 'alâ-kavlin boş küpe yâhûd kırık küpün aşağısına denir ki büyük 'ulbe tarzında kalır. Ve erkek hurmâ ağacına denir. Ve galîz ve yâbis ekmeğe denir, ‘alâ-kavlin katıksız ekmeğe yâhûd ekmeğin kenârına denir. Ve kaba kacağa denir. Ve şol derisi yüzülmüş koyun cesedine denir ki içerisinde olan ahşâsı ihrâc ve başı ve ayakları kat’ olunmuş ola. Ve bir ma’rûf kuşun ismidir. Ve başsız ve ayaksız tuluma denir.

اَلْجَلَفُ [el-celef] (fethateynle) ve اَلْجَلاَفَةُ [el-celâfet] (كَرَامَةٌ [kerâmet] vezninde) Bir kimse taslak ve nâ-tırâş olmak ma’nâsınadır; yukâlu: جَلِفَ الرَّجُلُ جَلَفًا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ إِذَا كَانَ جَلِيفًا Ve جَلَفٌ [celef] Şol keçiye denir ki tüyleri pek hurde olmakla işe yaramaz ola.

(a. s.) : kaba, hoyrat; ayakta-kımından.

اَلْجَلْفُ [el-celf] (cîm’in fethi ve lâm’ın sükûnuyla) Bir nesnenin kabuğunu soymak ma’nâsınadır; yukâlu: جَلَفَ الشَّيْءَ جَلْفًا مِنَ الْبَابِ اْلأَوَّلِ إِذَا قَشرَهُ Ve bir nesnenin mecmû’unu sıyırıp süpürüp gidermek ma’nâsınadır; yukâlu: جَلَفَهُ بِمَعْنَى جَرَفَهُ Ve kılıçla vurmak ma’nâsınadır; yukâlu: جَلَفَهُ بِالسَّيْفِ إِذَا ضَرَبَهُ بِهِ Ve bir nesneyi bi-tamâmihi kökünden koparmak ma’nâsınadır; yukâlu: جَلَفَهُ إِذَا قَلَعَهُ وَاسْتَأْصَلَهُ

s. (pl. جلوف, اجلاف , اجلف) 1. A jar, from two to four feet high, that tapers sharply to a point. 2. A receptacle of any kind. 3. A whole skin used as a receptacle. 4. A carcass from which the skin, head, feet, and entrails have been removed.