الْجَلْءُ [el-cel’] (cîm’in fethi ve lâm’ın sükûnuyla) ve الْجَلاَءُ [el-celâ’] (سَلاَمٌ [selâm] vezninde) ve الْجَلاَءَةُ [el-celâ’et] (كَرَامَةٌ [kerâmet] vezninde) Yere çalmak ma’nâsınadır; yukâlu: جَلَأَهُ جَلْئًا وَجَلاَءً وَجَلاَءَةً مِنَ الْبَابِ الثَّالِثِ إِذَا صَرَعَهُ Ve atmak ma’nâsınadır; yukâlu: جَلَأَ بِثَوْبِهِ إِذَا رَمَاهُ

اَلْأَجْلَعُ [el-ecla’] ve اَلْجَلِعُ [el-celi’] (كَتِفٌ [ketif] vezninde) Şol kişiye denir ki dudakları kısa olmakla tamâm dişleri üzere kavuşup örtmez ola. 'Alâ-kavlin sünepe ve çolpa kimseye denir ki otururken iyice tesettür edemeyip dâ’imâ ‘avret yeri açılır ola. Ve جَلِعٌ [celi’] Bî-hayâ kimseye denir.

اَلْجَلِيعُ [el-celî’] (أَمِيرٌ [emîr] vezninde) Şol 'avrete denir ki zevciyle tenhâ ve halvette tesettür eylemez ola; yukâlu: إِمْرَأَةٌ جَلِيعٌ إِذَا كَانَتْ لاَ تَسْتُرُ نَفْسَهَا إِذَا خَلَتْ مَعَ زَوْجِهَا

vn. 1. A pulling off a garment. 2. A woman’s being careless as to covering her person when with her husband.

a. (fem. جلعە) 1. Whose lip is naturally contracted, exposing the teeth. 2. Careless of the dress with exposure of the person. 3. Shameless.

اَلْجَلْعُ [el-cel’] (cîm’in fethi ve lâm’ın sükûnuyla) Soymak, gidermektir, خَلْعٌ [hal’] ma’nâsına; yukâlu: جَلَعَ ثَوْبَهُ وَخَلَعَهُ بِمَعْنًى Ve bu Asma’î rivâyetidir.

اَلْجَلَعُ [el-cela’] (fethateynle) Kalîlü’l-hayâ olmak; yukâlu: جَلَعَتِ الْمَرْأَةُ مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ Ve dişleri üzerinde dudakları kavuşmamağa dahi derler; yukâlu: جَلَعَ فَمَهُ جَلَعًا مِنَ الْبَابِ الْمَزْبُورِ