vn. 1. The earth’s being covered with hoar-frost. 2. A being hardy, strong, enduring, energetic; patient energy.

s. (pl. جلود , اجلاد) 1. A skin, a. hide, a pelt. 2. The binding of a book. 3. A volume of a book.

اَلْجِلْدُ [el-cild] (cîm’in kesriyle) ve اَلْجَلَدُ [el-celed] (fethateynle) Her hayvânın derisine denir, مَسْكٌ [mesk] ma’nâsına. Cem’i أَجْلاَدٌ [eclâd] gelir. Ve جَلَدٌ [celed] İnsânın âlet-i tenâsülüne ıtlâk olunur, kinâye vechiyle ve bihi füssire kavluhu ta’âlâ: ﴿وَقَالُوا لِجُلُودِهِمْ لِمَ شَهِدْتُمْ عَلَيْنَا﴾ الآية، أَيْ لِفُرُوجِهِمْ

vn. A flogging, flagellation; especially, with a hundred stripes, as a punishment for fornication.

اَلْجِلْدُ [el-cild] (cîm’in kesriyle) ve اَلْجَلَدُ [el-celed] (fethateynle) Her hayvânın derisine denir, مَسْكٌ [mesk] ma’nâsına. Cem’i أَجْلاَدٌ [eclâd] gelir. Ve جَلَدٌ [celed] İnsânın âlet-i tenâsülüne ıtlâk olunur, kinâye vechiyle ve bihi füssire kavluhu ta’âlâ: ﴿وَقَالُوا لِجُلُودِهِمْ لِمَ شَهِدْتُمْ عَلَيْنَا﴾ الآية، أَيْ لِفُرُوجِهِمْ

اَلْجَلْدُ [el-celd] (cîm’in fethi ve lâm’ın sükûnuyla) Kamçı ile vurmak ma’nâsınadır; yukâlu: جَلَدَهُ جَلْدًا مِنَ الْبَابِ الثَّانِي إِذَا ضَرَبَهُ بِالسَّوْطِ Ve bir kimsenin derisine dokunmak yâ vurmak ma’nâsınadır; yukâlu: جَلَدَهُ إِذَا أَصَابَ جِلْدَهُ Asl ma’nâ budur, ba’dehu bundan مُجَلَّدٌ [mucelled] tasrîf eylediler ki ism-i âlettir, kamçıya ıtlâk eylediler, ba’dehu kamçı ile vurmak ma’nâsını bundan terfî’ eylediler. Ve جَلْدٌ [celd] Bir adamı bir husûsa cebr ve ikrâh eylemek ma’nâsına müsta’meldir; yukâlu: جَلَدَهُ عَلَى الْأَمْرِ إِذَا أَكْرَهَهُ Ve cimâ’ eylemek ma’nâsına müsta’meldir; yukâlu: جَلَدَ جَارِيَتَهُ إِذَا جَامَعَهَا Ve yılan sokmak ma’nâsına müsta’meldir; yukâlu: جَلَدَتْهُ الْحَيَّةُ إِذَا لَدَغَتْ Ve جَلْدٌ [celd] Vasf olur, yavuz ve kavî ve bahâdır adama denir, جَلِيدٌ [celîd] gibi. Şârih der ki asl جَلْدٌ [celd] masdardır, adamın derisi kuvvet iktisâb eylemek ma’nâsına, ba’dehu mübâlagaten vasf edip ve ondan جَلاَدَةٌ [celâdet] tasarruf eylediler. Ve جَلْدٌ [celd] Yere düşmek ma’nâsınadır ki darbın lâzımesidir; yukâlu: جُلِدَ بِهِ عَلَى بِنَاءِ الْمَجْهُولِ إِذَا سَقَطَ إِلَى الْأَرْضِ

(a. i. c. cülûd, eclâd) : 1) deri. 2) kap. 3) kitap. 4) meşin.

(a. i.) : kamçı ile vurma.

iz. ar. 1. Deri. 2. Meşin. 3. Kitap kabı: bu kitabın cildi eski. 4. [masdariyet manasıyla] Kitabın dikilip kap geçirilmesi: bu kitabı cilt etmeli. 5. Bir büyük kitabın münkasım olduğu aksâmın beheri, mücelled: beş ciltten mürekkep bir kitap, Tefsîr-i Kebîr’in dördüncü cildi. [son üç manası Arabîde olmayıp, Türkçeye mahsustur. dördüncüsü yerine Arabîde “teclîd” ve beşincisi yerine yine tef‘îl babından imf. olarak “mücelled” kullanılır]

a. (pl. جلد , جلاد , جلدا) Hardy, strong, sturdy, brave, enduring, energetic.