Çekilmek.

iz. ar. 1. Çekme, kendine doğru götürme, cezb: herkesin muhabbetini celbetti; celb-i kulûb. 2. Getirtme, yazıp göndertme: Bağdat’tan bir tay celb ettim. istediğimiz kitapları Dersaadet’ten posta ile celb edebilirsiniz. 3. Davet, ihzar: kendisini mahkemeden celb ettiler: müteahhidlerin meclise celbi iktizâ eder. 4. hk. Maznûnun veya şâhitlerin mahkemeye veya davet veya ihzârı için yazılan müzekkere ve pusula, davet-nâme, kendisine celb yazıldı. Bir celb geldi.

Kargaşa. Az kullanılan anlamları ise şunlardır; ithal malı, bağırma, bağrış çağrış, gürültü, patırtı, velvele, şamata, yaygara, yabancı, karışıklık, satmak için alınan herşey, feryat, ithal (malı), sarmaşıkgillerden otsu bir bitki.

Ağaç gövdesinin orta kısmından yapılan kereste.

Bağırmak, gürültü çıkarmak. Az kullanılan anlamları ise şunlardır; haykırmak.

ل götürmek, elde etmek, sebep olmak, haketmek, getirmek. Az kullanılan anlamları ise şunlardır; [kendine] çekmek, (bşi, belayı على b-nin) başına getirmek, (جُلُوب) [yara] iyileşmek, çekmek, almak, ele geçirmek, tedarik etmek, yakalamak, hazırlamak, hasıl etmek, partiye vb.katılmasına neden olmak, kendine çekmek, sevketmek, icbar etmek, mecbur tutmak, yaptırmak, yara iyileşmek.

(a. i.) : 1) sığır, daha çok koyun getirterek kasaplara satan büyük tüccar, [kelimenin aslı : “koyun, keçi, sığır” mânâsına gelir]. 2) tar. İstanbul sarayında ilk işe başlamış acemi.

(a. i.) : 1) çekme, çekiş; kendine çekme. 2) yazı ile çağırma.

(f. i.) : 1) orospu, fahişe. 2) çan.

İthalat, reklamla rağbet çekme, ticaret için alınan, elde etme, getirme, mahkeme huzuruna çıkarma, edinme, sebep olma.