(a. i.) : 1) çekme, çekiş; kendine çekme. 2) yazı ile çağırma.

(a. i.) : 1) sığır, daha çok koyun getirterek kasaplara satan büyük tüccar, [kelimenin aslı : “koyun, keçi, sığır” mânâsına gelir]. 2) tar. İstanbul sarayında ilk işe başlamış acemi.

(f. i.) : 1) orospu, fahişe. 2) çan.

iz. ar. 1. Çekme, kendine doğru götürme, cezb: herkesin muhabbetini celbetti; celb-i kulûb. 2. Getirtme, yazıp göndertme: Bağdat’tan bir tay celb ettim. istediğimiz kitapları Dersaadet’ten posta ile celb edebilirsiniz. 3. Davet, ihzar: kendisini mahkemeden celb ettiler: müteahhidlerin meclise celbi iktizâ eder. 4. hk. Maznûnun veya şâhitlerin mahkemeye veya davet veya ihzârı için yazılan müzekkere ve pusula, davet-nâme, kendisine celb yazıldı. Bir celb geldi.

i. [lugat-ı ânife-i Arabîden me’hûz] Kesilecek hayvanât ve ale’l-husûs koyun sürüsü celb ile kasaplara satan tâcir. [lisân-ı avâmda celebci denilip ve sevk edici manası düşünülürse belki bu daha doğrudur. ─ vaktiyle sürü ile esir sevk ve esircilere fürûht eden eşref-i mahlûkat tüccarına bu nâm verilirdi.]

اَلْجَلْبُ [el-celb] (ضَرْبٌ [darb] vezninde) ve اَلْجَلَبُ [el-celeb] (تَعَبٌ [ta’ab] vezninde) Deve ve koyun ve câriye makûlesini bey’ için bir yerden âher yere sürüp iletmek ma’nâsınadır ki sürek götürmek ta’bîr olunur; yukâlu: جَلَبَهُ جَلْبًا وَجَلَبًا مِنَ الْبَابِ اْلأَوَّلِ وَالثَّانِي اِذَا سَاقَهُ مِنْ مَوْضِعٍ إِلَى آخَرَ Ve bu ma’nâda lâzım olur; yukâlu: جَلَبَهُ فَجَلَبَ هُوَ أَيِ انْسَاقَ Ve nâs gırîv ve feryâd ve çığıltı eylemek ma’nâsınadır; yukâlu: جَلَبَ الْقَوْمُ اِذَا صَاحُوا وَصَوَّتُوا Ve kesb ü kâr tarîkına dürüşmek ma’nâsınadır; yukâlu: جَلَبَ لأَهْلِهِ اِذَا كَسَبَ وَطَلَبَ وَاحْتَالَ Ve at koşarken daha ziyâde hâhiş ve gayret gelip ikdâm eylemekle refîklerini sebk eylesin diye râkibi yâhûd ardında olan kimse ata haykırmak ma’nâsınadır; yukâlu: جَلَبَ عَلَى الْفَرَسِ اِذَا زَجَرَهُ Mü’ellif bunu tekrâr eylemiştir. Ve kan kurumak ma’nâsınadır; yukâlu: جَلَبَ الدَّمُ اِذَا يَبِسَ Ve bir kimseye şerr ü mazarrat îsâline dâ’ir va’îd ile tahvîf ve tehdîd eylemek ma’nâsınadır; yukâlu: جَلَبَ فُلاَنًا اِذَا تَوَعَّدَهُ بِشَرٍّ Ve cemâ’at cem’ eylemek ma’nâsınadır; yukâlu: جَلَبَ الْجَمْعَ أَيْ جَمَعَهُ Ve yara onulmak ma’nâsınadır; yukâlu: جَلَبَ الْجُرْحُ اِذَا بَرَأَ Ve birikmek, ictimâ’ ma’nâsınadır; yukâlu: جَلِبَ الشَّيْءُ جَلْبًا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ اِذَا اجْتَمَعَ Ve cinâyet eylemek ma’nâsınadır; yukâlu: جَلَبَ عَلَيْهِ جَلْبًا مِنَ الْبَابِ اْلأَوَّلِ اِذَا جَنَى عَلَيْهِ

اَلْجَلَبُ [el-celeb] (fethateynle) Bir mahalden sürülüp götürülen mevâşî ve sebâyâ makûlesine denir ki sürek ta’bîr olunur, مَجْلُوبٌ [meclûb] ma’nâsınadır; yukâlu: اِشْتَرَى مِنَ الْجَلَبِ وَهُوَ مَا جُلِبَ مِنَ الْخَيْلِ وَغَيْرِهَا Cem’i أَجْلاَبٌ [eclâb] gelir. Ve جَلَبٌ [celeb] Gırîv ve feryâd ve çığıltıya denir; yukâlu: مَا هَذَا الْجَلَبُ أَيِ اخْتِلاَطُ الصَّوْتِ Ve şol جَلَبٌ [celeb] ki işbu “لاَ جَلَبَ وَلاَ جَنَبَ” hadîsiyle nehy-i şer’î vârid olmuştur, muhaddisîn ma’nâsında ihtilâf eylemiştir. Ba’zılar dedi ki جَلَبٌ [celeb] koşu meydânında birinin atı koşup giderken bir niçe kimseler hıyânetle atı şaşırtıp yüzünü döndürmek için gırîv ve feryâd eylemekten 'ibârettir. Ve ba’zılar 'indinde voyvodalar zekât sevâyimini kendi kurblerinde olan miyâh semtine yâhûd şehrlerine celb için mâl ashâbına teklîf eylemektir. Pes bu, bu menhî olmakla bulundukları mer’âda varıp zekâtlarını ahz eylemek lâzımdır. ‘Alâ-kavlin voyvoda kendisi sürünün üzerine varmayıp bir mahalle nüzûl ve oradan adam irsâl ve sürüyü tarafına celb edip meks eylediği yerden zekât almaktır. Yâhûd koşu ve yarış meydânında bir kimseye arkasından gelmek zımnında sipâriş eylemekle o kimse arkasından at ile sürüp câ-be-câ haykırarak teşvîk ve tehyîc eylemekten ‘ibârettir. Bu resme vaz’ ve hareket atın ceryinde me’ûnet olmakla envâ’-ı hîleden olduğuna mebnî nehy vârid olmuştur. Ve جَنَبٌ [ceneb] lafzı mahallinde zikr olunur inşâ’allâh ta’âlâ.

اَلْجَلْبُ [el-celb] (ضَرْبٌ [darb] vezninde) ve اَلْجَلَبُ [el-celeb] (تَعَبٌ [ta’ab] vezninde) Deve ve koyun ve câriye makûlesini bey’ için bir yerden âher yere sürüp iletmek ma’nâsınadır ki sürek götürmek ta’bîr olunur; yukâlu: جَلَبَهُ جَلْبًا وَجَلَبًا مِنَ الْبَابِ اْلأَوَّلِ وَالثَّانِي اِذَا سَاقَهُ مِنْ مَوْضِعٍ إِلَى آخَرَ Ve bu ma’nâda lâzım olur; yukâlu: جَلَبَهُ فَجَلَبَ هُوَ أَيِ انْسَاقَ Ve nâs gırîv ve feryâd ve çığıltı eylemek ma’nâsınadır; yukâlu: جَلَبَ الْقَوْمُ اِذَا صَاحُوا وَصَوَّتُوا Ve kesb ü kâr tarîkına dürüşmek ma’nâsınadır; yukâlu: جَلَبَ لأَهْلِهِ اِذَا كَسَبَ وَطَلَبَ وَاحْتَالَ Ve at koşarken daha ziyâde hâhiş ve gayret gelip ikdâm eylemekle refîklerini sebk eylesin diye râkibi yâhûd ardında olan kimse ata haykırmak ma’nâsınadır; yukâlu: جَلَبَ عَلَى الْفَرَسِ اِذَا زَجَرَهُ Mü’ellif bunu tekrâr eylemiştir. Ve kan kurumak ma’nâsınadır; yukâlu: جَلَبَ الدَّمُ اِذَا يَبِسَ Ve bir kimseye şerr ü mazarrat îsâline dâ’ir va’îd ile tahvîf ve tehdîd eylemek ma’nâsınadır; yukâlu: جَلَبَ فُلاَنًا اِذَا تَوَعَّدَهُ بِشَرٍّ Ve cemâ’at cem’ eylemek ma’nâsınadır; yukâlu: جَلَبَ الْجَمْعَ أَيْ جَمَعَهُ Ve yara onulmak ma’nâsınadır; yukâlu: جَلَبَ الْجُرْحُ اِذَا بَرَأَ Ve birikmek, ictimâ’ ma’nâsınadır; yukâlu: جَلِبَ الشَّيْءُ جَلْبًا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ اِذَا اجْتَمَعَ Ve cinâyet eylemek ma’nâsınadır; yukâlu: جَلَبَ عَلَيْهِ جَلْبًا مِنَ الْبَابِ اْلأَوَّلِ اِذَا جَنَى عَلَيْهِ

اَلْجِلْبُ [el-cilb] (cîm’in kesriyle) Deve pâlânına denir, cemî’-i edevât u haşviyyâtıyla; 'alâ-kavlin pâlânın örtüsüne denir yâhûd kolansız ve ipsiz ve sâ’ir edevâtsız yalnız ağacına denir ki hatab ta’bîr olunur.

اَلْجُلْبُ [el-culb] (cîm’in zammı ve kesriyle) Yağmursuz sehâba denir; ‘alâ-kavlin ufktan dağ gibi arkuru gerilip kalkan sehâba denir. Ve جُلْبٌ [culb] (cîm’in zammıyla) Gecenin sevâd ve zulmetine denir. Ve bir mevzi’ adıdır.

vn. 1. A drawing, attracting towards one’s self; attraction. 2. A bringing to a person or place; hence, an importing. 3. A procuring; a collecting, gathering. 4. A supplying; supply. 5. A calling, a sending for, a causing to come. 6. A driving, transporting from market to market. 7. A shouting. 8. An urging by shouts. 9. A cloud’s roaring, rattling, thundering. 10. A using threats. 11. (astrol.) A male planet’s being above, or a female planet’s being below the horizon.

s. 1. (pl. اجلاب) A thing or things transported from place to place as merchandise. 2. (as 1) Drivers, importers, exporters. 3. Shouts, clamor, noise.

(from the foregoing) s. 1. A vile woman, a procuress. 2. A gong or cymbals. 3 An imported rarity.

(from the A.) s. 1. A drover; especially, a drover who trades in sheep, and brings them in great numbers to a distant market. 2. A man risen from servitude to a high office. 3. Imported base coin.

اَلْجَلْبُ [el-celb] ve اَلْجَلَبُ [el-celeb] (bi-sükûni’l-lâm ve fethihâ) Çekmek; yukâlu: جَلَبَ الشَّيْءَ يَجْلِبُهُ جَلْبًا وَجَلَبًا وَجَلَبْتُ الشَّيْءَ إِلَى نَفْسِي مِنَ الْبَابِ الثَّانِي Ve at ziyâde seğirtsin diye ardınca haykırmağa dahi جَلْبٌ [celb] derler; yukâlu: جَلَبَ عَلَى فَرَسِهِ يَجْلُبُ جَلْبًا مِنَ الْبَابِ الْأَوَّلِ إِذَا صَاحَ مِنْ خَلْفِهِ وَاسْتَحَثَّهُ لِلسَّبْقِ

اَلْجَلْبُ [el-celb] ve اَلْجَلَبُ [el-celeb] (bi-sükûni’l-lâm ve fethihâ) Çekmek; yukâlu: جَلَبَ الشَّيْءَ يَجْلِبُهُ جَلْبًا وَجَلَبًا وَجَلَبْتُ الشَّيْءَ إِلَى نَفْسِي مِنَ الْبَابِ الثَّانِي Ve at ziyâde seğirtsin diye ardınca haykırmağa dahi جَلْبٌ [celb] derler; yukâlu: جَلَبَ عَلَى فَرَسِهِ يَجْلُبُ جَلْبًا مِنَ الْبَابِ الْأَوَّلِ إِذَا صَاحَ مِنْ خَلْفِهِ وَاسْتَحَثَّهُ لِلسَّبْقِ

اَلْجِلْبُ [el-cilb] ve اَلْجُلْبُ [el-culb] (cîm’in kesri ve zammıyla ve lâm’ın sükûnuyla) Şol yufka buluta derler ki onda yağmur olmaya. Ve deve havutunun ağaçlarına dahi جِلْبٌ [cilb] derler, kesriyle ve zammıyla.

اَلْجِلْبُ [el-cilb] ve اَلْجُلْبُ [el-culb] (cîm’in kesri ve zammıyla ve lâm’ın sükûnuyla) Şol yufka buluta derler ki onda yağmur olmaya. Ve deve havutunun ağaçlarına dahi جِلْبٌ [cilb] derler, kesriyle ve zammıyla.

ل götürmek, elde etmek, sebep olmak, haketmek, getirmek. Az kullanılan anlamları ise şunlardır; [kendine] çekmek, (bşi, belayı على b-nin) başına getirmek, (جُلُوب) [yara] iyileşmek, çekmek, almak, ele geçirmek, tedarik etmek, yakalamak, hazırlamak, hasıl etmek, partiye vb.katılmasına neden olmak, kendine çekmek, sevketmek, icbar etmek, mecbur tutmak, yaptırmak, yara iyileşmek.

Kargaşa. Az kullanılan anlamları ise şunlardır; ithal malı, bağırma, bağrış çağrış, gürültü, patırtı, velvele, şamata, yaygara, yabancı, karışıklık, satmak için alınan herşey, feryat, ithal (malı), sarmaşıkgillerden otsu bir bitki.

Bağırmak, gürültü çıkarmak. Az kullanılan anlamları ise şunlardır; haykırmak.

İthalat, reklamla rağbet çekme, ticaret için alınan, elde etme, getirme, mahkeme huzuruna çıkarma, edinme, sebep olma.

Ağaç gövdesinin orta kısmından yapılan kereste.

Çekilmek.

جلب

{جلابيبهن}: ملاحفهن. {وأجلب}: أجمع.

(جَ) [ ع. ] (مص م.)
۱- کشیدن، ربودن.
۲- بازداشت، دستگیری.

(جَ لَ) [ ع. ] (ص.)
۱- هر چیز فاسد.
۲- حقه باز.
۳- زن بدکار.