iz. ar. 1. Çekme, kendine doğru götürme, cezb: herkesin muhabbetini celbetti; celb-i kulûb. 2. Getirtme, yazıp göndertme: Bağdat’tan bir tay celb ettim. istediğimiz kitapları Dersaadet’ten posta ile celb edebilirsiniz. 3. Davet, ihzar: kendisini mahkemeden celb ettiler: müteahhidlerin meclise celbi iktizâ eder. 4. hk. Maznûnun veya şâhitlerin mahkemeye veya davet veya ihzârı için yazılan müzekkere ve pusula, davet-nâme, kendisine celb yazıldı. Bir celb geldi.

i. [lugat-ı ânife-i Arabîden me’hûz] Kesilecek hayvanât ve ale’l-husûs koyun sürüsü celb ile kasaplara satan tâcir. [lisân-ı avâmda celebci denilip ve sevk edici manası düşünülürse belki bu daha doğrudur. ─ vaktiyle sürü ile esir sevk ve esircilere fürûht eden eşref-i mahlûkat tüccarına bu nâm verilirdi.]

Kargaşa. Az kullanılan anlamları ise şunlardır; ithal malı, bağırma, bağrış çağrış, gürültü, patırtı, velvele, şamata, yaygara, yabancı, karışıklık, satmak için alınan herşey, feryat, ithal (malı), sarmaşıkgillerden otsu bir bitki.

Çekilmek.

Bağırmak, gürültü çıkarmak. Az kullanılan anlamları ise şunlardır; haykırmak.

ل götürmek, elde etmek, sebep olmak, haketmek, getirmek. Az kullanılan anlamları ise şunlardır; [kendine] çekmek, (bşi, belayı على b-nin) başına getirmek, (جُلُوب) [yara] iyileşmek, çekmek, almak, ele geçirmek, tedarik etmek, yakalamak, hazırlamak, hasıl etmek, partiye vb.katılmasına neden olmak, kendine çekmek, sevketmek, icbar etmek, mecbur tutmak, yaptırmak, yara iyileşmek.

(a. i.) : 1) sığır, daha çok koyun getirterek kasaplara satan büyük tüccar, [kelimenin aslı : “koyun, keçi, sığır” mânâsına gelir]. 2) tar. İstanbul sarayında ilk işe başlamış acemi.

(a. i.) : 1) çekme, çekiş; kendine çekme. 2) yazı ile çağırma.

(f. i.) : 1) orospu, fahişe. 2) çan.

Ağaç gövdesinin orta kısmından yapılan kereste.