اَلْجَانُّ [el-cânn] (teşdîd-i nûn’la) جِنٌّ [cinn] lafzından ism-i cem’dir, lâkin Zemahşerî’nin Mukaddime’de ve mü’ellifin Basâ’ir’de beyânına göre جَانٌّ [cânn] أَبُو الْجِنِّ [ebu’l-cinn]dir, niteki آدَمُ [Âdem] أَبُو الْبَشَرِ [ebu’l-beşer]dir. Ve ba’zılar ‘indinde جَانٌّ [cânn] bir kavm-i mahsûstur, insândan mukaddem halk olundular. Ve جَانٌّ [cânn] Bir nev’ hayye ismidir ki gözleri siyâh olur, ekserî hânelerde devr eder ve bir kimseyi âzürde eylemez.

vulg. can, s. 1. The life, in man or any animal. 2. The soul of man. 3. A single person, individual; a single living creature. 4. One’s beloved, one’s darling; a near friend. 5. Energy; zeal; vigor. 6. The feel-ings. 7. A weapon.

Cin için ismi cem.

i. Yeşil iken yenir güzel bir cins erik. [vech-i tesmiyesi anlaşılamadı.]

dehşet gelmek.

(f. i.) : (bkz. : cânn).

(s. i.) : (bkz. : cânn).

(f. i.) : 1) can, ruh. 2) hayat, yaşayış. 3) gönül.

(a. i.) : cin taifesi.

iz. ar. Cin taifesi, ins ü cânn.