(f. b. s.) : 1) can artıran, gönüle ferahlık verici, cana can katıcı. 2) ayın yirmi üçüncü günü. 3) i. müz. tahmînen beş altı asırlık pek az kullanılmış bir mürekkep makamdır. Sabâ1 makamının pest tarafına, durağı olanı dügâh perdesinden îtibâren hüseynî-aşîran perdesine nakledilmiş bir uşşak dörtlüsü (inici olarak sesleri şöyledir : dügâh, rast, ırak, aşîran) ilâvesinden ibarettir. Canfeza, bu dörtlüyü inici bir şekilde idare ile, hüseynî-aşîran perdesinde durur. Güçlü birinci derecede sabânın durağı ve uşşak dört lüsünün mi şeddinin güçlüsü olan dügâh, ikinci derecede de birinci güçlü kadar ehemmiyet arzetmek üzere sabâ’nın güçlüsü olan çargâhdır. Donanıma saba gibi si için koma bemolü ve re için bakıyye bemolü konulur. Lâhin içinde uşşak dörtlüsü için de fa bakıyye diyezi ilâve edilir, (sabânın, iki arızası, bu dörtlü’nün seslerine dâhil değildir).