s. (fem. جارە) A neighbor, one of the same quarter or district.

s. 1. A square shawl or handkerchief used as a wrap by ladies. 2. A square piece of stuff used as a hanging.

sıf. iz. ar. s: cârre. cm. cîran. [جوار civâr’dan bir hilâf-ı kâide müteşekkil if.] Komşu, hem-sâye, n.

اَلْجَارُّ [el-cârr] حَارٌّ [hârr] lafzına itbâ’an îrâd olunur ki hâ-yı mühmele iledir; yukâlu: هَذَا الشَّيْءُ حَارٌّ جَارٌّ

sıf. iz. ar. s: cârre. cm. cîran. [جوار civâr’dan bir hilâf-ı kâide müteşekkil if.] Komşu, hem-sâye, n.

i. [اذار izâr’dan] Kadınların büründükleri değirmi çarşaf: bir ipekli cara bürünmüş.

mh. Faydasız bağırıp çağırmayı ve güzelliği tasvîr eder, ve ekseriya mükerrer kullanılır: bütün gün car car edip ağzı durmuyor. ≡ i. Sadâ, âvâz, nidâ: car çektirmek = dellâl çağırtmak, münâdi vâsıtasıyla ilan etmek.

(a. s. cerr’den.) : cerreden, çeken, sürükliyen, çekici. Hurûf-i cârre : a. gr. harfi cer’ler.

i. Uçurum, yar. mr.

اَلْجَارُ [el-câr] Komşuya denir, mücâvir ve hem-sâye ma’nâsına; tekûlu: هُوَ جَارِي بَيْتَ بَيْتَ أَيْ مُجَاوِرٌ Ve şol adama denir ki bir zâlim ona zulm ederken birisi dâd ve imdâdına yetişip tahlîs ve te’mîn eylemiş ola; yukâlu: هُوَ جَارُهُ وَهُوَ الَّذِي أَجَرَهُ مِنْ أَنْ يُظْلَمَ Ve imdâda yetişen adama denir, مُجِيرٌ [mucîr] ma’nâsına; tekûlu: هُوَ جَارِي أَيْ مُجِيرِي Ve istimdâd eden adama denir; tekûlu: أَجِرَ الْجَارَ أَيِ الْمُسْتَجِيرَ Ve bir adamın ticâret ortağına denir; tekûlu: هُوَ جَارِي أَيْ شَرِيكِي فِي التِّجَارَةِ Ve hatunun zevcine ıtlâk olunur, niteki zevcinin hatununa جَارَةٌ [câret] denir; yukâlu: هُوَ جَارُهَا وَهِيَ جَارَتُهُ أَيْ زَوْجُهَا وَزَوْجَتُهُ Ve 'avretin fercine ıtlâk olunur. Ve mesâfesi karîb olan konağa ıtlâk olunur. Ve göte ıtlâk olunur, إِسْتٌ [ist] ma’nâsına, niteki جَارَةٌ [câret] dahi denir.