i. [ar. sâ’. is.] Elif bâ-i Osmânî’nin beşinci harfi olup, Arabîden me’hûz kelimâta mahsustur. lisânımızda Arabîdeki peltek mahreciyle telaffuz olunamayıp, (sin = s) gibi okunur. bu harf, Arabînin gayri olan elsine-i sâmiye-i kadîmede dahi mefkûd olmakla, hurûf-ı asliye-i sâmiyede bulunmayıp, خ، ذ، ض، ظ، غ harfleriyle beraber yani “ثخذ ضظغ” sehhaz dazzıg hurûfu meyânında Araplar tarafından zam ve ilâve olunmuştur. asıl ebced sırasında yirmi üçüncü harf olup, rakam gibi isti‘mâlinde 500 adedine işarettir. üç noktalı olması münâsebetiyle “sâ’-i müsellese” dahi denilir.