اَلثَّنْيُ [es-seny] (sâ’nın fethi ve nûn’un sükûnuyla) Bir nesneyi eğmek, عَطْفٌ [‘atf] ma’nâsına; tekûlu: ثَنَيْتُ الشَّيْءَ ثَنْيًا إِذَا عَطَفْتَهُ Ve ثَنْيٌ [seny] Men’ ma’nâsına da gelir; yukâlu: ثَنَاهُ إِذَا كَفَّهُ وَيُقَالُ جَاءَنَا ثَانِيًا مِنْ عِنَانِهِ Ya’nî “Atının uyanın çekerek geldi.” Ve bir kimseyi hâcetinden âhar nesneye tahvîl etmeğe dahi derler; tekûlu: ثَنَيْتُ إِذَا صَرَفْتَهُ عَنْ حَاجَتِهِ Ve bir kimseye ikinci olmağa dahi derler; tekûlu: ثَنَيْتُ إِذَا صِرْتَ لَهُ ثَانِيًا

اَلثِّنْيُ [es-siny] (sâ’nın kesri ve nûn’un sükûnuyla) Bir nesnenin aralığı, dâhili ma’nâsına.

اَلْأَثْنَاءُ [el-esnâ’] (hemzenin fethi ve elifin meddiyle) Cem’i; yukâlu: أَثْنَاءُ الشَّيْءِ لِتَضَاعُفِهِ تَقُولُ أَنْفَذْتُ كَذَا أَثْنَاءَ كِتَابِي أَيْ فِي طَيِّهِ Ve إِنْفَاذٌ [infâz] fâ’yla ve zâl-ı mu’ceme ile bir nesneyi îsâl etmeğe derler. Ve ثِنْيٌ [siny] Derenin ve dağın eğilen yeri, مُنْعَطَفُ الْوَادِي ma’nâsına. Ve ثِنْيٌ [siny] İpin katına dahi derler. Ve ثِنْيٌ [siny] Şol nâkaya dahi derler ki iki karın doğurmuş ola. Ve ثِنْيُ النَّاقَةِ [sinyu’n-nâkat] deseler nâkanın ikinci karında doğurduğu veled murâd olur. Ve 'avrette dahi hâl böyledir; وَلَا يُقَالُ ثِلْثٌ وَلَا فَوْقَ ذَلِكَ Ve sâhib-i surâh, Cevherî’nin اَلثِّنْيُ مِنَ النُّوقِ الَّتِي وَضَعَتْ بَطْنَيْنِ وَثِنْيُهَا وَلَدُهَا وَكَذَلِكَ الْمَرْأَةُ dediği kelâmını fehm etmeyip ثِنْيٌ [siny] “nâka ve zenî ki be-yek şikem dû zâyed ve yeki ez-du hem-zâd” dediği mahalde galat etmiştir, zîrâ Cevherî’nin بَطْنَيْنِ derken bir karında iki doğmak ma’nâsı murâd olmak ihtimâli yoktur. Ve hem ثِنْيٌ [siny] veled-i sâniye ıtlâk olunur, mutlak değildir, zîrâ kâmûs’ta إِذَا وَلَدَتْ نَاقَةٌ مَرَّةً ثَانِيَةً فَهِيَ ثِنْيٌ وَوَلَدُهَا ذَلِكَ ثِنْيُهَا demiştir.