(a. i.) : yazma, kaydetme, deftere geçirme.

iz. ar. Kayıt, tahrîr, yazıp zabtetme: sebt-i defter etmek = deftere kaydetmek.

اَلسَّبْطُ [es-sebt] (sîn’in fethi ve bâ’nın sükûnuyla ve fethateynle) ve اَلسَّبِطُ [es-sebit] (كَتِفٌ [ketif] vezninde) Kıvırcık olmayan saça denir; yukâlu: شَعْرٌ سَبْطٌ وَسَبَطٌ وسَبِطٌ أَيْ غَيْرُ جَعْدٍ Ve سَبِطٌ [sebit] Masdar olur, ke-mâ se-yuzkeru.

a. As sâbit ثابت , q. v.

s. (pl. اثبات) 1. Firmness of heart, intrepidity. 2. A proof, an evidence. 3. A trustworthy authority. 4. An index of traditions with the names of authorities.

اَلثَّبَتُ [es-sebet] (sâ’nın ve bâ’nın fethiyle) Sâbit-kadem olmak; yukâlu: رَجُلٌ لَهُ ثَبَتٌ عِنْدَ الْحَمْلَةِ أَيْ لَهُ ثَبَاتٌ Ve ثَبَتٌ [sebet] Huccete dahi derler; yukâlu: لَا أَحْكُمُ بِكَذَا إِلَّا بِثَبَتٍ أَيْ بِحُجَّةٍ

اَلثَّبْتُ [es-sebt] Sâbitü’l-kalb olan kimse ve sâbitü’l-'akl olana da derler; ve yukâlu: فُلَانٌ ثَبْتُ الْغَدْرِ Ya’nî “Husûmette sâbittir, dili hasmla mükâlemeden 'âciz olmaz.” Ve غَدْرٌ [gadr] gayn-ı mu’ceme ile ve dâl-ı mühmelenin fethiyle aslında şol yere derler ki onun keskin taşları olup tamâm huşûneti ola.