اَلتَّوُّ [et-tevv] (tâ’nın fethi ve vâv’ın teşdîdiyle) Ferd ve yektâ ma’nâsınadır ki tek demektir; yukâlu: هُوَ تَوٌّ أَيْ فَرْدٌ Ve bir kat ipe denir; cem’i أَتْوَاءٌ [etvâ’] gelir; ve minhu yukâlu: كَانَ الْحَبْلُ تَوًّا فَصَارَ زَوًّا Ve bin nefer süvârîye ıtlâk olunur; yukâlu: وَجَّهَ الْأَمِيرُ مِنْ خَيْلِهِ بِتَوٍّ أَيْ بِأَلْفٍ Ve dünyâ ve âhiret şuglünden fârig ve tehî bî-kâr ve tebeh-kâra denir; yukâlu: رَجُلٌ تَوٌّ أَيْ فَارِغٌ عَنْ شُغْلِ الدَّارَيْنِ Ve dikilip duran binâ’ ve 'imârete denir. Ve yolda kat’â tevakkuf eylemeyip bir yere dosdoğru ok gibi gelen adama denir, eger nev’an irkilip sekte ederse ıtlâk olunmaz; yukâlu: جَاءَ فُلَانٌ تَوًّا أَيْ قَاصِدًا لَا يُعَرِّجُهُ شَيْءٌ