sıf. [aslı: طویمق doymak’dan “طویوق doyuk”] 1. İştihâsı kalmamış, lüzûmu kadar yiyip içerek hırsını almış, aç mukâbili, şebe‘ân, sîr: tokum, karnım tokdur. 2. Dolgun, sık, kalın: tok kumaş.

اَلتَّوْقُ [et-tevk] (سَوْقٌ [sevk] vezninde) ve اَلتُّوُوقُ [et-tuvûk] (قُعُودٌ [ku’ûd] vezninde) ve اَلتِّيَاقَةُ [et-tiyâkat] (كِتَابَةٌ [kitâbet] vezninde) ve اَلتَّوَقَانُ [et-tevekân] (fetehâtla) Müştâk ve ârzû-mend olmak ma’nâsınadır; yukâlu: تَاقَ إِلَيْهِ تَوْقًا وَتُوُوقًا وَتِيَاقَةً وَتَوَقَانًا مِنَ الْبَابِ اْلأَوَّلِ إِذَا اشْتَاقَ Ve kumar oklarını beri öte karıştırır iken matlûb olan ok çıkmak ma’nâsınadır; yukâlu: تَاقَ الْقِدْحُ فِي الْمَيْسِرِ إِذَا خَرَجَ عِنْدَ الْإِجَالَةِ Ve bir işi işlemeğe kasd ve sür’at eylemek ma’nâsına müsta’meldir; yukâlu: تَاقَ إِلَى الشَّيْءِ إِذَا هَمَّ بِفِعْلِهِ وَخَفَّ Ve hazer eylemek ma’nâsına müsta’meldir; yukâlu: تَاقَ مِنْهُ إِذَا أَشْفَقَ Ve تَوَقَانٌ [tevekân] ve تَوْقٌ [tevk] Cân vermek ma’nâsınadır; yukâlu: تَاقَ بِنَفْسِهِ تَوَقَانًا وَتَوْقًا إِذَا جَادَ بِهَا Ve göz yaşı, menba’ı olan baş çatısı kemiğinden kaynayıp çıkmak ma’nâsınadır; yukâlu: تَاقَتِ الدُّمُوعُ إِذَا خَرَجَتْ مِنَ الشُّؤُونِ Ve kurulmuş yayın kirişini kuvvetle çekmek ma’nâsınadır; yukâlu: تَاقَ الْقَوْسَ إِذَا شَدَّ نَزْعَهَا

اَلتُّوقُ [et-tûk] (tâ’nın zammıyla) Değnekte olan eğriliğe denir.

vn. A being or becoming desirous; a longing; desire, lust.

اَلتَّوْقُ [et-tevk] (tâ’nın fethi ve vâv’ın sükûnuyla) Bir nesneye müştâk olmak.