i. 1. İnce un halinde toprak ki, rüzgârla havaya da kalkar, gubâr, rîg: toz toprak, toz duman; toz olmak; toz kalkmak. 2. Her şeyin incesi, un halinde bulunanı: saman tozu, şeker tozu, kuyumcu tozu. 3. sıf. ince toz halinde ilaç ki kağıt parçalarına sarılı olup ekseriya su ile yutulur, sefüf: her yarım saatte bir toz almalı. ≡ sıf. un halinde ince dövülmüş: toz şeker; toz ilaç.

i. 1. İnce un halinde toprak ki, rüzgârla havaya da kalkar, gubâr, rîg: toz toprak, toz duman; toz olmak; toz kalkmak. 2. Her şeyin incesi, un halinde bulunanı: saman tozu, şeker tozu, kuyumcu tozu. 3. sıf. ince toz halinde ilaç ki kağıt parçalarına sarılı olup ekseriya su ile yutulur, sefüf: her yarım saatte bir toz almalı. ≡ sıf. un halinde ince dövülmüş: toz şeker; toz ilaç.

i. [gubar demek olan toz’dan tefrîk için “ط tı” ile yazılması elzemdir.] 1. Esâsen deniz suyundan tebahhurla istihsâl olunan ve denizden münkalib bazı karalarda dahi maden hâlinde bulunan beyazımtırak bir maddei sulbe ki suda erir ve güzel bir lezzet vermekle, yemek için lâbüddür. Milh, nemek: deniz tuzu = denizden çıkarılanı; kaya tuzu = karada maden hâlinde çıkanı; Hacıbektaş tuzu = kaya tuzunun a‘lâsı. 2. Mevâdd-ı kimyeviyyeden bazı hamziyyât (ekşiler, kekreler ve kaleviyyâta da kül çeşidinden maddeler) lisan-ı avâmda tuz nâmı verilip, diğer bir isme izâfetle birbirlerinden tefrîk olunur: zac tuzu, kurşun tuzu, İngiliz tuzu. 3. mc. Tat, lezzet: sohbetinin hiç tadı tuzu yoktur.

تَوَّزُ [Tevvez] (بَقَّمٌ [bakkam] vezninde) Fâris ülkesinde bir belde adıdır, Tevvec dahi derler, ثِيَابٌ تَوَّزِيَّةٌ oraya mensûbdur; muhaddisînden Muhammed b. 'Abdullâh el-Lugavî ve Ebû Ya’lâ Muhammed b. es-Salt ve İbrâhîm b. Mûsâ ve Ahmed b. 'Alî et-Tevveziyyûn oradandır.

اَلتَّوْزُ [et-tevz] (جَوْزٌ [cevz] vezninde) Galîz olmak ma’nâsınadır; yukâlu: تَازَ الشَّيْءُ يَتُوزُ تَوْزًا إِذَا غَلُظَ

s. See طوز tuz.

vulg. toz (for دوز) A level spot.

s. 1. Dust. 2. A powder. 3. Any thing very small like dust.

s. 1. Nature, disposition. 2. Origin, race, family.