(a. i. kıdem’den) : 1) önce gelme, önce davranma. 2) ileri geçme, ileride bulunma. 3) protokola göre öne geçme, daha yukarı oturma. Hakk-ı takaddüm : önde bulunma hakkı. Fazl-ı takaddüm : önde bulunma meziyeti.

iz. ar. [قدم kadem’den ms. tefa‘ul] 1. İleri geçme, ileride bulunma. 2. Zamanca veya derece ve rütbece ileri bulunma; önde bulunma: bâkî’nin nâbî’den bir karn takaddümü vardır; fuzûlî’nin asr-ı şuarâsına takaddümü müsbettir. 3. Teşrîfâtça önden geçme veya daha yukarı oturma hakkı: kazaskerler evâilde vüzerâya takaddüm ederken, badehü vüzerânın takaddümüne karar verilmiştir. hk. Bir mazarratın izâlesini ihtâr etme. || hakk-ı takaddüm: bir şeye herkesten evvel teşebbüs eylediği için ihrâz olunan hak ve şeref.

اَلتَّقَدُّمُ [et-tekaddum] (تَفَعُّلٌ [tefa’’ul] vezninde) Dilîr ve mikdâm olmak ma’nâsınadır; yukâlu: تَقَدَّمَ الرَّجُلُ إِذَا كَانَ قَدُومًا Ve öne geçmek ma’nâsınadır; yukâlu: تَقَدَّمَ الرَّجُلُ إِذَا كَانَ مُقَدِّمًا Ve bir adama bir nesne ile emr ve vasiyyet eylemek ma’nâsına müsta’meldir ki maslahat üzere takdîm eylemiş olur; yukâlu: تَقَدَّمَ إِلَيْهِ فِي كَذَا أَيْ أَمَرَ وَأَوْصَاهُ بِهِ

vn. A preceding; precedence; priority.