(a. i. c. : ta’mîrât) : onarma, düzeltme, bozuk şeyi düzeltme, eski şeyi düzeltip yeni hâline getirme, (bkz. : termîm).

iz. ar. cm. ta‘mîrât [عماره imâre’den ms. tef‘îl] Bozuk bir şeyi düzeltme, virân bir şeyi mamûr etme: evi ta‘mîr etmek, evce bazı tamiratla uğraşıyorum. [asıl ebniye ve emlâk gibi virânlık ve mamûriyet kabul eden şeyler hakkında isti‘mâl olunmak lâzım gelirken, mecâzen meremmet manasıyla her şey hakkında kullanılır. Hatta ta‘mîr-i kalp dahi denilir ki kırılmış kalbe tesellî vermek demektir. ─ i‘mâr’dan farkı zâhirdir.]

اَلتَّعْمِيرُ [et-ta’mîr] (تَفْعِيلٌ [tef’îl] vezninde) Mu’ammer ve müstedâm eylemek ma’nâsınadır; yukâlu: عَمَّرَهُ اللهُ تَعَالَى أَيْ أَبْقَاهُ Ve bir adam kendi bekâ-yı nefsi için mikdâr-ı mahdûd u mu’ayyen takdîr eylemek ma’nâsınadır; yukâlu: عَمَّرَ فُلاَنٌ نَفْسَهُ إِذَا قَدَّرَ لَهَا قَدْرًا مَحْدُودًا Kâle’ş-şârih kavluhu ta’âlâ: ﴿وَمَا يُعَمَّرُ مِنْ مُعَمَّرٍ وَلاَ يُنْقَصُ مِنْ عُمُرِهِ إِلاَّ فِي كِتَابٍ﴾ فُسِّرَ عَلَى وَجْهَيْنِ Ve bir mahalli âbâdân eylemek ma’nâsınadır; tekûlu: عَمَّرَ اللهُ مَنْزِلَكَ أَيْ جَعَلَهُ آهِلاً Ve bez ve kumaş makûlesinin gazl ve nescini güzel ve nâzük eylemek ma’nâsınadır; yukâlu: عَمَّرَ الثَّوْبَ إِذَا أَجَادَ نَسْجَهُ وَغَزْلَهُ

vn. 1. God’s granting long life. 2. A praying for the long life of another. 3. An averring the eternity of God. 4. A swearing or adjuring another by the eternity of God. 5. An assigning (a house, etc.) to one for his lifetime. 6. A making to be in good condition. Hence. 7. A repairing.