(a. i. asab’dan) : 1) birine tarafdarlık etme. 2) kendi dînini çok üstün tutarak başka dinden olanlara düşman olma, fr. vanatisme.

iz. ar. [عصب asab’dan ms. tefa‘ul] 1. Birine taraftarlık ve gayretkeşlik etme. n. 2. Kendi dîn ve milliyetini son derecede iltizâmla diğer bir dîn ve milliyette bulunanlara buğz ve kin ve husûmet gösterme: taassub temeddün ve terakkîye manidir; diyânet ne kadar memdûh ise taassub da o kadar mezmûmdur. [bu kelime arabîde başlıca birinci mana ile ve asabiyyet-i milliye manasıyla müstamel olduğundan, memdûh; ve lisânımızda ise en ziyâde ikinci mana ile yani avrupalıların fanatisme tabir ettikleri meâl ile kullanıldığından mezmûmdur.]

vn. 1. A being or becoming a zealot or bigot in religion; zeal, bigotry, fanaticism. 2. A being zealous, earnest, ardent; zealousness, earnestness, ardor, fervor. 3. A binding or wearing a turban round the head. 4. A binding a sash, with a stone in it, round the loins, to press on the stomach and assuage the pangs of hunger.

اَلتَّعَصُّبُ [et-ta’assub] (tâ’nın ve 'ayn’ın fethi ve sâd’ın zammı ve teşdîdiyle) عَصَبِيَّةٌ ['asabiyyet]ten me’hûzdur yardım etmek ma’nâsına. Ve تَعَصُّبٌ [ta’assub] عِصَابَةٌ ['isâbet] bağlamağa dahi derler.