اَلتَّعَارُّ [et-te’ârr] (fi’l-asl تَفَاعُلٌ [tefâ’ul] vezninde) Gece uyumayıp firâş içre kendi kendisine söylenerek takallüb eylemek ma’nâsınadır; yukâlu: هُوَ يَتَعَارُّ أَيْ يَسْهَرُ وَيَتَقَلَّبُ عَلَى الْفِرَاشِ لَيْلاً مَعَ كَلاَمٍ Lâkin Esâs’ta ve Nihâye’de تَعَارٌّ [te’ârr] uykudan kelâmla uyanıp kalkmak ma’nâsına mersûmdur. Kâle fi’l-Esâs: وَفِي الْحَدِيثِ hكُلَّمَا تَعَارَرْتُ ذَكَرْتُ اللهَ تَعَالَى وَكَانَ سَلْمَانُ إِذَا تَعَارَّ مِنَ اللَّيْلِ قَالَ سُبْحَانَ رَبِّ النَّبِيِّينَ وَإِلَهِ الْمُرْسَلِينَh وَهُوَ أَنْ يَهُبَّ مِنَ النَّوْمِ مَعَ كَلاَمٍ Ve bu siyâh ma’nâsına olan عِرَارُ ظَلِيمٍ ['irâru zalîm]den me’hûzdur.