iz. ar. cm: tezekkürât. [zikr’den ms. tefa’ul] 1. Hâtıra getirme, der-hâtır etme: geçmişi tezekkür etti. 2. Birkaç kişi meclis kurup iş için lakırdı etme, müzâkere: bu işi tezekkür ettiler; iş mevki’-i tezekküre kondu. [bu ikinci mana arabîde olmayıp şûrâ denilir.]

اَلتَّزَكُّرُ [et-tezekkur] (تَفَعُّلٌ [tefa’’ul] vezninde) Dolmak ma’nâsınadır; yukâlu: زَكَّرَ الْإِنَاءَ فَتَزَكَّرَ أَيْ مَلَأَهُ فَتَمَلَّأَ Ve tulumda su ve sâ’ir meşrûb birikmek ma’nâsınadır; yukâlu: تَزَكَّرَ الشَّرَابُ إِذَا اجْتَمَعَ يَعْنِي فِي الزُّكْرَةِ

vn. 1. As تذكار in both senses. 2. A seeking to recall to mind, trying to remember. 3. A talking over in consultation. 4. (gram.) A noun’s becoming masculine.

(for A. tezkire), s. 1. A short note or letter, a billet. 2. A passport. 3. Any document issued by the government to clear people from some responsibility; as, a soldier’s discharge, a tax receipt, a license or permit of any kind. 4. A biographical memoir. 5. A biographical dictionary.

اَلتَّذَكُّرُ [et-tezekkur] (fethateynle ve kâf’ın zammı ve teşdîdiyle) Anmak, yâd etmek ma’nâsına; yukâlu: تَذَكَّرْتُهُ