(f. i.) : 1) hükümdarların oturduğu büyük koltuk. 2) hükümdarlık makamı.

iz. ar. Alt, aşağı, zîr, fevk mukâbili: yerin fevki ve tahtı. ≡ zm. tahtına, tahtında, tahtından = altına, altında, altından. – izâfet-i fârisiye ile ekseriya mecâzen kullanılır: bu memleket filân devletin taht-ı hükmündedir = hükmü altında; bu iş taht-ı tezekkürdedir = tezekkür altında; der-dest-i tezekkür: el-ân taht-ı muhâkemededir, taht-ı muhâkemeye alındı. – âhiri meftûh olarak izâfet-i arabiye ile de kullanılır: تحت الارض tahte’l-arz = yer altında; البحر تحت tahte’l-bahr = deniz altından; تحت الجلد tahte’l-cild = deri altından.

اَلتَّخْتُ [et-taht] (بَخْتٌ [baht] vezninde) Şol zarfa denir ki onda esvâb vaz’ ve hıfz olunur, câme-dân ta’bîr olunur.

s. Any raised structure used for sitting or reclining on; as, a bench, sofa, litter, bier, or stage; especially, a sovereign’s throne.