اَلطِّبْعُ [et-tib’] (tâ’nın kesriyle) Suyu çekilmiş göl yerine denir. Ve ölçek ve kırba dolusu nesneye denir; yukâlu: أَعْطَاهُ طِبْعَ الْكَيْلِ أَيْ مِلْئَهُ Ve bir nehr-i mahsûsun adıdır. Ve mutlakan nehre denir. Ve demir ve ayna makûlesinin pâsına denir, صَدَأٌ [sada’] ma’nâsına. Ve kîre ve vesaha denir; bunda fethateynle de câ’izdir; cem’i أَطْبَاعٌ [atbâ’] gelir. Ve 'inde’l-ba’z fethateynle demir misilli nesnelerin pâsından nâşî olan çok kîr ve vesaha denir ki bir yere sürünmekle hâdis olur.

اَلتُّبَعُ [et-tuba’] (صُرَدٌ [surad] vezninde) Şol kimseye denir ki aralıksız silsile gibi muttasıl söyler ola; yukâlu: رَجُلٌ تُبَعٌ إِذَا كَانَ يُتْبِعُ بَعْضَ كَلاَمِهِ بَعْضًا

Plak şeklinde ince bir haşerat türü.

اَلتَّبَعُ [et-teba’] (fethateynle) Tâbi’ ma’nâsınadır, vasf bi’l-masdar olmakla müfred ve cemâ’ate ıtlâk olunur ve أَتْبَاعٌ [etbâ’] üzere cem’lenir; yukâlu: هُوَ تَبَعُهُ أَيْ تَابِعُهُ وَهُمْ تَبَعُهُ وَأَتْبَاعُهُ Ve تَبَعٌ [teba’] Dâbbenin ayaklarına ıtlâk olunur; yukâlu: دَابَّةٌ شَدِيدَةُ التَّبَعِ أَيِ الْقَوَائِمِ

Takip ettirmek.

Tabi olan.

Uymak. Az kullanılan anlamları ise şunlardır; peşinden gitmek, ardınca gitmek, izince gitmek, izlemek, takip etmek, tabi olmak.

(a. i.) : tabî olma, uyma.

İzleme, uyma, bağlılık, taraftarlar (ل), taraftar, teati, yandaş.

اَلتَّبَعُ [et-teba’] (fethateynle) ve اَلتَّبَاعَةُ [et-tebâ’at] (سَلاَمَةٌ [selâmet] vezninde) Bir kimseye uymak ma’nâsınadır ki ona uyup ensesinde gitmek yâhûd uğrayıp koşulup bilece gitmekle olur; yukâlu: تَبِعَهُ تَبَعًا وَتَبَاعَةً مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ إِذَا مَشَى خَلْفَهُ أَوْ مَرَّ فَمَضَى مَعَهُ