1. A following. 2. An imitating, conforming to, or obeying.

s. (fem. تبعە) 1. A follower. 2. A suitor, a lover. 3. A consequence; an inseparable aceompaniment.

اَلتُّبَّعُ [tubba’] (سُكَّرٌ [sukker] vezninde) Gölgeye ıtlâk olunur, şemse teba’iyyeti için; yukâlu: إِسْمَأَلَّ التُّبَّعُ أَيِ ارْتَفَعَ الظِّلُّ Ve ye’âsîbden ya’nî arı kısmının bey ta’bîr olunan ser-gerdelerinden bir nev’inin ismidir ki beylerbeyileri olacaktır; yukâlu: تَبِعَتِ النَّحْلُ تُبَّعَهَا وَهُوَ ضَرْبٌ مِنَ الْيَعَاسِيبِ يَعْنِي يَعْسُوبَهَا الْأَعْظَمَ Cem’i تَبَابِيعُ [tebâbî’] gelir. Ve تُبَّعٌ [tubba’] Nâs ma’nâsına müsta’meldir; tekûlu: مَا أَدْرِي أَيُّ تُبَّعٍ هُوَ أَيْ أَيُّ النَّاسِ Ve Ahmed b. Sa’îd et-Tubba’î muhaddistir.

s. pl. 1. Followers. 2. Imitators.

اَلتُّبُّعُ [et-tubbu’] (tâ’nın ve bâ-yı müşeddedenin zammıyla) Gölgeye ıtlâk olunur, şemse tâbi’ olduğu için; yukâlu: قَعَدَ فِي تُبُّعِ النَّخْلَةِ أَيْ ظِلِّهَا

اَلتُّبَعُ [et-tuba’] (صُرَدٌ [surad] vezninde) Şol kimseye denir ki aralıksız silsile gibi muttasıl söyler ola; yukâlu: رَجُلٌ تُبَعٌ إِذَا كَانَ يُتْبِعُ بَعْضَ كَلاَمِهِ بَعْضًا

اَلتَّبَعُ [et-teba’] (fethateynle) Tâbi’ ma’nâsınadır, vasf bi’l-masdar olmakla müfred ve cemâ’ate ıtlâk olunur ve أَتْبَاعٌ [etbâ’] üzere cem’lenir; yukâlu: هُوَ تَبَعُهُ أَيْ تَابِعُهُ وَهُمْ تَبَعُهُ وَأَتْبَاعُهُ Ve تَبَعٌ [teba’] Dâbbenin ayaklarına ıtlâk olunur; yukâlu: دَابَّةٌ شَدِيدَةُ التَّبَعِ أَيِ الْقَوَائِمِ

(a. i.) : tabî olma, uyma.

اَلطِّبْعُ [et-tib’] (tâ’nın kesriyle) Suyu çekilmiş göl yerine denir. Ve ölçek ve kırba dolusu nesneye denir; yukâlu: أَعْطَاهُ طِبْعَ الْكَيْلِ أَيْ مِلْئَهُ Ve bir nehr-i mahsûsun adıdır. Ve mutlakan nehre denir. Ve demir ve ayna makûlesinin pâsına denir, صَدَأٌ [sada’] ma’nâsına. Ve kîre ve vesaha denir; bunda fethateynle de câ’izdir; cem’i أَطْبَاعٌ [atbâ’] gelir. Ve 'inde’l-ba’z fethateynle demir misilli nesnelerin pâsından nâşî olan çok kîr ve vesaha denir ki bir yere sürünmekle hâdis olur.

s. (pl. اتباع) 1. A follower. 2. An imitator.