1. A following. 2. An imitating, conforming to, or obeying.

s. (fem. تبعە) 1. A follower. 2. A suitor, a lover. 3. A consequence; an inseparable aceompaniment.

اَلتُّبَّعُ [tubba’] (سُكَّرٌ [sukker] vezninde) Gölgeye ıtlâk olunur, şemse teba’iyyeti için; yukâlu: إِسْمَأَلَّ التُّبَّعُ أَيِ ارْتَفَعَ الظِّلُّ Ve ye’âsîbden ya’nî arı kısmının bey ta’bîr olunan ser-gerdelerinden bir nev’inin ismidir ki beylerbeyileri olacaktır; yukâlu: تَبِعَتِ النَّحْلُ تُبَّعَهَا وَهُوَ ضَرْبٌ مِنَ الْيَعَاسِيبِ يَعْنِي يَعْسُوبَهَا الْأَعْظَمَ Cem’i تَبَابِيعُ [tebâbî’] gelir. Ve تُبَّعٌ [tubba’] Nâs ma’nâsına müsta’meldir; tekûlu: مَا أَدْرِي أَيُّ تُبَّعٍ هُوَ أَيْ أَيُّ النَّاسِ Ve Ahmed b. Sa’îd et-Tubba’î muhaddistir.

s. pl. 1. Followers. 2. Imitators.

اَلتُّبُّعُ [et-tubbu’] (tâ’nın ve bâ-yı müşeddedenin zammıyla) Gölgeye ıtlâk olunur, şemse tâbi’ olduğu için; yukâlu: قَعَدَ فِي تُبُّعِ النَّخْلَةِ أَيْ ظِلِّهَا

اَلتُّبَعُ [et-tuba’] (صُرَدٌ [surad] vezninde) Şol kimseye denir ki aralıksız silsile gibi muttasıl söyler ola; yukâlu: رَجُلٌ تُبَعٌ إِذَا كَانَ يُتْبِعُ بَعْضَ كَلاَمِهِ بَعْضًا

اَلتَّبَعُ [et-teba’] (fethateynle) ve اَلتَّبَاعَةُ [et-tebâ’at] (سَلاَمَةٌ [selâmet] vezninde) Bir kimseye uymak ma’nâsınadır ki ona uyup ensesinde gitmek yâhûd uğrayıp koşulup bilece gitmekle olur; yukâlu: تَبِعَهُ تَبَعًا وَتَبَاعَةً مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ إِذَا مَشَى خَلْفَهُ أَوْ مَرَّ فَمَضَى مَعَهُ

(a. i.) : tabî olma, uyma.

اَلتَّبَعُ [et-teba’] (fethateynle) Tâbi’ ma’nâsınadır, vasf bi’l-masdar olmakla müfred ve cemâ’ate ıtlâk olunur ve أَتْبَاعٌ [etbâ’] üzere cem’lenir; yukâlu: هُوَ تَبَعُهُ أَيْ تَابِعُهُ وَهُمْ تَبَعُهُ وَأَتْبَاعُهُ Ve تَبَعٌ [teba’] Dâbbenin ayaklarına ıtlâk olunur; yukâlu: دَابَّةٌ شَدِيدَةُ التَّبَعِ أَيِ الْقَوَائِمِ

s. (pl. اتباع) 1. A follower. 2. An imitator.