اَلْبَيْضُ [el-beyd] (bâ’nın fethiyle) Bir gûne şişe ıtlâk olunur ki at kısmının kollarında hâdis olur, yumurta şeklinde olur. Ve bu ma’nâda masdar olur; yukâlu: بَاضَتْ يَدُ الْفَرَسِ تَبِيضُ بَيْضًا إِذَا وَرِمَتْ يَعْنِي وَرَمًا عَلَى هَيْئَةِ الْبَيْضَةِ Ve kuş yumurtlamak ma’nâsınadır; yukâlu: بَاضَتِ الدَّجَاجَةُ إِذَا أَلْقَتْ بَيْضَهَا Ve havânın ıssılığı müştedd olmak ma’nâsına müsta’meldir; yukâlu: بَاضَ الْحَرُّ إِذَا اشْتَدَّ Ve kedi otunun kılçık gibi uzun uzun filizleri dökülmek ma’nâsınadır; yukâlu: بَاضَتِ الْبُهْمَى إِذَا سَقَطَتْ نِصَالُهَا Ve bir kimseye aklıkta gâlib olmak ma’nâsınadır; yukâlu: بَاضَ فُلاَنًا إِذَا غَلَبَهُ فِي الْبَيَاضِ Ve ağacın ve kerestenin rutûbeti çekilip sinmek ma’nâsınadır; yukâlu: بَاضَ الْعُودُ إِذَا ذَهَبَتْ بِلَّتُهُ Ve bir yerde mukîm olmak ma’nâsınadır; yukâlu: بَاضَ بِالْمَكَانِ إِذَا أَقَامَ بِهِ Ve bulut yağmur yağdırmak ma’nâsına müsta’meldir; yukâlu: بَاضَ السَّحَابُ إِذَا أَمْطَرَ