i. İade olunmak üzere faizle veya faizsiz alınan akçe, verecek, deyn, karz; borç almak, etmek = istikrâz, istidâne etmek; borç vermek = ikrâz, idâne etmek veya borcunu ödemek; borca girmek, batmak = çok borç etmek, müstağrak-ı düyûn olmak

iz. ar. cm. burûc. 1. Kale çıkıntısı ve kulesi, tabya. 2. Münferid kale, hisar, kule || h. Semâdan medâr-ı şemsin münkasem olduğu on iki kısmın beheri ki hâvî olduğu subûtun vaziyetiyle bir resim ve şekl-i mahsus gösterip o isimle tesmiye olunmuştur: burc-ı haml, burc-ı sevr, burc-ı mîzân, burc-ı akrep gibi [Avrupa lisanlarındaki burg ve bourg tâbirleri bu lafz-ı Arabîden me’hûzdur]