(a. i.) : bir şeyin küçük kısmı, parçası. 2) s. birkaç, bir miktar, bir kısım, bir takım.

(a. zf.) : birazı, bir kısmı; kimi.

k. ar. Bir takım, birkaç, bir miktar: bazı adamlar bu fikirde bulunurlar; bazı eşya alacağım; bazımız gidelim, bazımızda burada kalalım [galat olarak بعضى bazı gibi kullanılıp: بعضيسى baʻzısı, بعضيلرى baʻzıları denilir ekseriya cem’a muzâf olup, zu’m olunduğu gibi “ba’z-ı şey” ve “ba’z-ı hakîm” denilmez. Ma’a hâzâ bazı kere, bazı defʻa, bazı gece, bazı sene gibi zamana delâlet eden ta’birâtta müfrede izâfeti câizdir.]

اَلْبَعْضُ [el-ba’d] (bâ’nın fethi ve 'ayn’ın sükûnuyla) Her nesneden bir tâ’ifeye ya’nî bir cüz’e ve bir pâreye denir. Cem’i أَبْعَاضٌ [eb’âd] gelir; tekûlu: أَعْطَانِي بَعْضَهُ أَيْ طَائِفَةً مِنْهُ Ve işbu بَعْضٌ [ba’d] kelimesine lâm-ı ta’rîf dâhil olmaz izâfet-i takdîriyye i’tibârıyla, lâkin nuhâttan İbn Durusteveyh duhûlüne kâ’ildir. Ve Ebû hâtim dedi ki Sîbeveyhi ve Ahfeş kendi kitâblarında بَعْضٌ [ba’d] kelimesini mu’arrefen isti’mâl eylediler; işbu, 'ilm-i nahve kıllet-i 'ilm ü ıttılâ’larından nâşîdir. Ve بَعْضٌ [ba’d] Masdar olur; sivrisinek ısırıp âzürde eylemek ma’nâsına; yukâlu: بُعِضَ الْقَوْمُ عَلَى بِنَاءِ الْمَجْهُولِ بَعْضًا إِذَا أَذَاهُمُ الْبَعُوضُ

اَلْبَعْضُ [el-ba’d] (bâ’nın fethi ve 'ayn’ın sükûnuyla) Bir nesnenin cüz’ü.