اَلْبَرُّ [el-berr] (bâ’nın fethiyle) بِرٌّ [birr]-i mezkûrdan vasftır, cümle-i 'ibâda birr ve 'atûfet ve ihsânı ‘amîm olan Zât-ı celîl-i kerîmin esmâ-i hüsnâsındandır. Ve sâdık ve râst-gûy adama ıtlâk olunur; yukâlu: هُوَ بَرٌّ أَيْ صَادِقٌ Ve birr ve ihsânı firâvân olan adama denir ki بَارٌّ [bârr] dahi denir; lâkin بَرٌّ [berr] بَارٌّ [bârr]dan eblagdır; yukâlu: رَجُلٌ بَرٌّ وَبَارٌّ أَيْ كَثِيرُ الْبِرِّ Cem’i أَبْرَارٌ [ebrâr] ve بَرَرَةٌ [bereret] gelir. Şârih der ki بَرٌّ [berr]in cem’i أَبْرَارٌ [ebrâr] ve بَارٌّ [bârr]ın بَرَرَةٌ [bereret]tir; yukâlu: رَجُلٌ بَرٌّ مِنْ قَوْمٍ أَبْرَارٍ وَبَارٌّ مِنْ بَرَرَةٍ Ve بَرٌّ [berr] (bâ’nın fethiyle) Masdar olur, yemînde sâdık olmak ma’nâsına ki حِنْثٌ [hins] mukâbilidir bâ’nın kesriyle de lügattır. Ve bu ma’nâdâ بُرُورٌ [burûr] dahi masdardır, قُعُودٌ [ku’ûd] vezninde; tekûlu: بَرِرْتَ فِي يَمِينِكَ وَبَرَرْتَ بِرًّا وَبَرًّا وَبُرُورًا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ وَالثَّانِي أَيْ صَدَقْتَ Bunda فِي ile müte’addî olur ve yemîne dahi isnâd olunur, yemîn sâdık olmak ma’nâsına ki yemîn yerini bulmak ta’bîr olunur; yukâlu: بَرَّتِ الْيَمِينُ بِرًّا وَبَرًّا وَبُرُورًا إِذَا صَدَقَتْ Ve بَرٌّ [berr] Bahr mukâbilidir ki sahrâ’ ma’nâsınadır, kara ta’bîr olunur; yukâlu: هُوَ مِسْفَارٌ رَكِبَ الْبَرَّ وَالْبَحْرَ Ve kahr ve galebe eylemek ma’nâsına masdar olur; yukâlu: بَرَّهُ بَرًّا كَمَدَّهُ مَدًّا يَعْنِي مِنَ الْبَابِ اْلأَوَّلِ إِذَا قَهَرَهُ بِفِعَالٍ أَوْ مَقَالٍ Ve بَرٌّ [Berr] Esâmîdendir: Berr b. 'Abdullâh ed-Dârî ashâbdandır. Ve Ebû 'Amr b. 'Abdulberr, Endelüs 'ulemâsındandır. Ve edîb Ebû Muhammed 'Abdullâh b. Berrî ve 'Alî b. Berrî ve 'Alî b. Bahr b. Berrî el-Berrî ve hafîdi Muhammed b. el-hasan b. 'Alî ve birâder-zâdesi hasan b. Muhammed b. Bahr b. Berrî muhaddislerdir. Ammâ hasan b. 'Alî b. 'Abdulvâhid ve 'Osman b. Miksem el-Burriyyân ki bunlar da muhaddislerdir bâ’nın zammıyladır ki بُرٌّ [burr]e ya’nî حِنْطَةٌ [hintat] bey’ine mensûblardır.