اَلْبَالُ [el-bâl] Hâl ve şân ma’nâsınadır; ve minhu yukâlu: هُوَ كَاسِفُ الْبَالِ أَيْ سَيِّءُ الْحَالِ Ve hâtır ma’nâsınadır; yukâlu: قَالَ لَهُ فَمَا أَلْقَى لَهُ بَالًا أَيْ خَاطِرًا وَقَلْبًا Ve bir cins iri balık adıdır. Bu balık Hind ve habeşe deryâsında olur, pek 'azîm ve garîb cüssesini nakl ederler. Ve بَالٌ [bâl] Tarla belledikleri demir bele denir. Ve refâh ve rehâ-i ma’âş ma’nâsınadır; yukâlu: لَهُ بَالٌ أَيْ رَخَاءُ عَيْشٍ

اَلْبَالُ [el-bâl] ('alâ-vezni اَلْحَال [el-hâl]) Gönül, kalb ma’nâsına; tekûlu: مَا يَخْطُرُ فُلَانٌ بِبَالٍ Ve nefsin ma’âşı hûb olmak ma’nâsına da gelir; yukâlu: فُلَانٌ رَخِيُّ الْبَالِ أَيْ رَخِيُّ الْعَيْشِ Ve hâl ma’nâsına da gelir; yukâlu: مَا بَالُكَ Ve بَالٌ [bâl] Mübâlât olunup kayırılan nesneye dahi derler; yukâlu: لَيْسَ هَذَا مِنْ بَالِي أَيْ مِمَّا أُبَالِيهِ Ve بَالٌ [bâl] Deryâ balıklarından bir büyük balığa dahi derler, hût-ı 'azîm ma’nâsına. Ve bu aslında 'Arabî değildir.

iz. ar. Gönül, kalp, hâtır: خلوص بال hulûs-ı bâl = hulûs-ı kalp; حضور بال huzûr-ı bâl = rahat, cem’iyyet-i hâtır; فارغ البال fârigu’l-bâl, endişesiz.

اَلْبَالُ [el-bâl] Hâl ve şân ma’nâsınadır; ve minhu yukâlu: هُوَ كَاسِفُ الْبَالِ أَيْ سَيِّءُ الْحَالِ Ve hâtır ma’nâsınadır; yukâlu: قَالَ لَهُ فَمَا أَلْقَى لَهُ بَالًا أَيْ خَاطِرًا وَقَلْبًا Ve bir cins iri balık adıdır. Bu balık Hind ve habeşe deryâsında olur, pek 'azîm ve garîb cüssesini nakl ederler. Ve بَالٌ [bâl] Tarla belledikleri demir bele denir. Ve refâh ve rehâ-i ma’âş ma’nâsınadır; yukâlu: لَهُ بَالٌ أَيْ رَخَاءُ عَيْشٍ

iz. ar. Gönül, kalp, hâtır: خلوص بال hulûs-ı bâl = hulûs-ı kalp; حضور بال huzûr-ı bâl = rahat, cem’iyyet-i hâtır; فارغ البال fârigu’l-bâl, endişesiz.

iz. ar. Gönül, kalp, hâtır: خلوص بال hulûs-ı bâl = hulûs-ı kalp; حضور بال huzûr-ı bâl = rahat, cem’iyyet-i hâtır; فارغ البال fârigu’l-bâl, endişesiz.

(a. i.) : 1) kalb, yürek, gönül; hatır. Fârig-ül-bâl : kaygısız. Ferîh-ül-bâl : gönlü rahat. Hâlis-ül-bâl : yüreği rahat, temiz. Mâ-fil-bâl : murat, istek. Münkesir-ül-bâl : gücenik. Müşev-veş-ül-bâl : niyeti bozuk. Selîm-ül-bâl : temiz yürekli. 2) çok zaman “Kızıldeniz” in Habeş sahillerinde bulunduğu rivayet edilen gayet büyük ve pullu bir balık.

(f. i.) : 1) kanat. Güşâde-bâl : kamdı açmış. 2) kol. (bkz. : cenah). 3) boybos. 4) üst, yukarı, (bkz. : bâlâ).

(a. e.) : -île mânâsına gelip, eklendiği kameriye harfleriyle başlıyan kelimeleri zarf yapar.

اَلْبَالُ [el-bâl] Hâl ve şân ma’nâsınadır; ve minhu yukâlu: هُوَ كَاسِفُ الْبَالِ أَيْ سَيِّءُ الْحَالِ Ve hâtır ma’nâsınadır; yukâlu: قَالَ لَهُ فَمَا أَلْقَى لَهُ بَالًا أَيْ خَاطِرًا وَقَلْبًا Ve bir cins iri balık adıdır. Bu balık Hind ve habeşe deryâsında olur, pek 'azîm ve garîb cüssesini nakl ederler. Ve بَالٌ [bâl] Tarla belledikleri demir bele denir. Ve refâh ve rehâ-i ma’âş ma’nâsınadır; yukâlu: لَهُ بَالٌ أَيْ رَخَاءُ عَيْشٍ